خلاصه ماشینی:
"سرمقاله کهتری علوم اجتماعی چرامنزلت علوماجتماعیدرنظامآموزشیپاییناست؟ چرا علوم انسانی و اجتماعی در نظام آموزشی ما منزلت و اعتبار لازم را ندارد؟ چرا به رشتههای علوم انسانی و اجتماعی کم بها داده میشود؟ چرا معلمان و دبیران علوم اجتماعی و انسانی در مقایسه با سایر دبیران ارزش و اهمیت کمتری در نظام مدرسهای دارند؟ چرا با درسهای علوم انسانی و اجتماعی بهعنوان درسهای «درجة دو» برخورد میشود؟ چرا مسئولان مدارس و نظام آموزشی، دانشآموزان را بیشتر به انتخاب رشتههای تجربی و ریاضی تشویق میکنند؟ چرا بیشتر والدین تمایل دارند فرزندشان به رشتههای ریاضی و تجربی بروند؟ و بالاخره، چرا فارغالتحصیلان رشتههای علوم انسانی و اجتماعی کمتر از سوی نظام اجتماعی، سیاسی و اجرایی کشور به کار گرفته میشوند؟ پاسخ این سؤالات را نخست باید در نوع بینش، نگرش و تفکر حاکم بر مسئولان جامعه و نظام آموزشی کشور سراغ گرفت.
تا زمانی که این طرز تلقی در مسئولان کلان و میانی، اجتماعی، اقتصادی و بهویژه نظام آموزشی تغییر نکند، رشتههای علوم اجتماعی و انسانی و معلمان و فارغالتحصیلان آنها کماکان منزلت و ارزش و اعتبار کمتری در جامعه خواهند داشت و «درجة دوم» محسوب میشوند."