چکیده:
کاهش معنادار روابط همسری و افزایش شتابان طلاقهای حقوقی و عاطفی در خانواده ها، دلیل روشنی برای بررسی راهکارهای مناسب جهت برون رفت از ساختار معیوب و بی ثمر خانواده گسیخته و ناموفق با کارکردهای نامناسب موجود است . آگاهی همسران از مفهوم ،کارکردها و مهارتهای ابراز علاقه به همدیگر بر اساس بندگی خدا در زندگی معنوی، از مسائل حساس و مهمی است که باعث آرامش، افزایش اعتماد متقابل، تامین نیازهای مادی و معنوی اعضای خانواده می شود که در نهایت به تقویت بنیان خانواده و سلامت روانی جامعه منجر خواهد شد. هدف: هدف این مقاله، تاکید بر اهمیت ابراز علاقه همسران و تببین روشهای آن از منظر آیات و روایات به منظور کاهش طلاقهای عاطفی و حقوقی بوده است. روش: روش مورد استفاده در این تحقیق، کتابخانه ای(توصیفی- تحلیلی) بود. یافته ها: تبادل عواطف و علاقه مندی بین همسران، از مصادیق بندگی خداوند متعال است. نتیجه گیری: ابراز علاقه سبب آرامش جسم و روح همسران شده، عاملی موثر برای جلوگیری از طلاق عاطفی در خانواده است. سلامت جامعه و کاهش فساد در ارتباطات اجتماعی یکی از پیامد های مهم مهارت ابراز علاقه در خانواده است. مهارت ابراز علاقه در ابعاد کلامی و رفتاری و تامین نیاز های زن و شوهر نمود پیدا می کند. ابراز علاقه بین همسران ضمن جلب رحمت الهی، عاملی موثر برای حرکت در مسیر بندگی است. توجه به تفاوتها و خصوصیات جنسیتی زن و شوهر، امری مهم در تقویت مهارت ابراز علاقه در بین همسران است
خلاصه ماشینی:
آگاهی همسران از مفهوم،کارکردها و مهارتهای ابراز علاقه به همدیگر بر اساس بندگی خدا در زندگی معنوی، از مسائل حساس و مهمی است که باعث آرامش، افزایش اعتماد متقابل، تأمین نیازهای مادی و معنوی اعضای خانواده میشود که در نهایت به تقویت بنیان خانواده و سلامت روانی جامعه منجر خواهد شد.
از آنجا که ابراز علاقه و محبت، یکی از عوامل مؤثر برای پیشگیری از بروز طلاق حقوقی و عاطفی بین زوجین به حساب میآید و باعث آرامش و نشاط روح و جسم زن و شوهر و جلب رحمت الهی است، گامی مؤثر در مسیر بندگی نیز خواهد بود و آراستگی به این مهارت میتواند الگو و سرمش خوبی برای دیگران باشد.
(همان: 16) با این وجود، عاملی چون عدم تأمین نیازهای عاطفی و عدم توانمندی زن و شوهر در ابراز علاقۀ خویش نسبت به یکدیگر، از جمله مهمترین عواملی است که میتواند نقش مؤثری در بروز این پدیده داشته باشد؛ چرا که احساس رضایتمندی از رابطۀ همسری میتواند سایر خلأها و کمبودهای دیگر را بپوشاند؛ زیرا نیاز به محبوبیت و محبت ورزیدن جزء نیازهای اصیل و فراگیر آدمیاست و چیزی نمیتواند جایگزین عدم تأمینش شود.
از سویی، همسران برتر به این حقیقت اذعان دارند که میتوانند با گیرایی کلامی و بارانی از جذابیتهای بیانی، آنچنان وجود همسر خود را سیراب کنند که در برابر محرکهای صوتی و کلامی نامحرمان کاملا مصون باشند(افروز، 1376: 10)؛ زیرا نفس گفتگو، سوای محتوای سخن، به مخاطب آرامش نسبی میدهد تا بتواند مشکلات یا تمایلات خود را مطرح کند و علاوه بر اینکه اهمیت مخاطب را میرساند، زمینۀ مناسب برای درک متقابل و همراهی و همکاری بیشتر فراهم میکند.