خلاصه ماشینی:
"پس سؤالاتی که از آن مخدوم در باب نماز احتیاط رفته است که منشاء اشکال در همهء آنها همین بوده که در حینی که تلمذ مرحوم میر سید حسن قزوینی مینمودهاند نظر به حسن ظنی که به ایشان داشتهاند عمل به فتوای ایشان کرده در باب تبدیل قرائت حمد به تسبیح در مشرب با اصل نماز یکی است به جهت اینکه ظاهر آنست که قبل از اختیار تلمذ آن مرحوم شاید تقلید افضل از ایشان را نکرده باشند بلکه اشکال در سابق بیشتر بایست باشد خصوصا اینکه نماز احتیاط را با تسبیح کردن قولی است از اقول امامیه و چنان نیست که خلاف اجماع باشد پس هرگاه در اصل نمازها و در سایر احکام نماز احتیاط مکلف به خود را بجا آوردهاید و اشکال شما در تسبیح خواندن در نماز احتیاط است پس هرگاه در آن حال چنان حسن ظنی به سید استاد خود داشتهاید که مطمئن بودهاید که حکم الله در مادهء شما همان بوده است که ایشان فرمودهاند و متفطن احتمال دیگر نبودهاید که بلکه سید غلط گفته یا اهل فتوای نبوده و تقصیر نکردهاید در این باب،در این صورت اظهر در نظر حقیر اینست که معذور باشید و بر شما قضائی لازم نباشد هر چند در واقع سید مجتهد نبوده و خلاف اقوی گفته باشد بلکه خلاف واقع علی الاظهر،و هرگاه در این مسأله و سایر مسائل نماز مسامحه کرده[اید]در تعیین مرجع،پس اشکال و تشویق شما منحصر در نماز احتیاط نیست فکر همه را باید بکنید."