چکیده:
از فضایل اخلاقی مورد تاکید در اسلام «عفاف» است که در اصطلاح به نیروی درونی تعدیلکننده شهوات و غرایز انسان اطلاق میشود. توجه بسیار آیات و روایات نشان از اهمیت بیحد و حصر این مساله در اسلام دارد؛ چرا که بدون آن انسان در مسیر اعتدال قرار نگرفته و به سعادت حقیقی خود نائل نخواهد شد. گویش صحیح عفاف به فتح عین است و نباید آن را مترادف حجاب دانست؛ بلکه عفاف از ابعاد وسیعی برخوردار است که حجاب یکی از مصادیق آن میباشد و استعمال عفاف در معنای حجاب از قبیل استعمال لفظ کل در جزء آن است. همچنین عفاف صفت مشترک میان نوع انسان است لذا اختصاص به زمان و مکان خاصی ندارد و میان مرد و زن مشترک است. ابعاد عفاف نیز جنبههای مختلف زندگی بشر را در برگرفته و انسان هم در کردار، هم در گفتار و هم افکار دعوت به رعایت عفاف و خویشتنداری شده است. اهمیت این امر موجب گردیده که قسمت عظیمی از دستورات اخلاقی اسلام بدان اختصاص داشته باشد.
Considered as an internal force regulating sensual drives and instincts، chastity [æfāf] is among the moral virtues much emphasized in Islam. The high attention to chastity in the Quranic verses and traditions is indicative of its significance in Islam because without chastity man cannot walk in the path of moderation and attain real happiness. One should not consider chastity as an equivalent for hijab. In fact، chastity has various dimensions one of which is hijab and in this case their relationship is a whole-to-part relationship. In addition، chastity is a common quality among all human beings and is not limited to time and space; it is common among men and women. Chastity sheds light on various dimensions of man’s life. Man is invited to have chastity in his/her acts، speeches، and thoughts. As a result، a major part of Islamic precepts are devoted to chastity.
خلاصه ماشینی:
"تأکید بر این جنبه از عفاف، خصوصا عفاف در امور جنسی چه در روایات و چه در کتب اخلاق آنقدر زیاد است که عرف نیز عفاف را کنترل شهوت جنسی میداند؛ گویی تمام معنای «عفاف» در همین خلاصه شده است، حال آنکه عفاف از ابعاد گستردهای برخوردار است که همه جنبههای زندگی حیات انسان را در برمیگیرد.
5) عفاف، فضیلتی برای مرد و زن ممکن است به ذهن بیاید که آیا «عفاف» به جنسیت خاصی اختصاص دارد؟ یا اینکه چرا در اسلام همیشه نسبت به عفاف زنان توصیه شده و از عفاف مردان سخنی به میان نیامده و یا کمتر بر آن تاکید شده است؟ آیا این تبعیض بین دو جنس نیست؟ در پاسخ باید گفت: تأمل در معنای لغوی و اصصلاحی عفاف حاکی از آن است که عفاف حالتی درونی است که انسان را از گناه و حرام باز میدارد و این امر اختصاص به جنس زن ندارد بلکه هم برای زن و هم برای مرد یک فضیلت محسوب میشود.
اگر انسان ثروتمند یا بهتر است بگوییم بینیاز، به معنای واقعی کلمه عفت پیشه کند، یعنی در کسب مال، نگهداری آن و هزینه کردن آن دچار فعل حرام و قبیح نشود، بدون شک مال و ثروت او مشروع است و این ثروت میتواند در تقوا و پرهیزگاری شخص نیز تأثیر مثبت داشته باشد، چنانکه پیامبر اکرم(ص) میفرماید: «بهترین یاور و کمک برای تقوای خدا ثروت است» (کلینی، 1365: ج5، ص71)؛ اما اگر انسان ثروتمند جانب عفاف را رعایت نکند، ثروتش موجب فساد و تباهی دین و ایمان وی خواهد شد."