چکیده:
تئاتر آلمان از گذشته تاکنون از لحاظ پیشرفت تکنولوژیک ، تحول در سبک های اجرایی جدید و بنیان گذاری چارچوب های نظری و عملی پیشتاز بوده است . صحنه پردازی تئاتر این کشور با پشتوانه های اندیشه ای ماکس راینهارت ، اروین پیسکاتور و برتولت برشت وارد عرصه های جدیدی شده و تاثیرات شگرفی بر سبک های اجرایی تئاتر جهان گذاشته است . جریان صحنه پردازی تئاتر امروز آلمان به دست آکیم فریر، برت نویمان ، آنا فیبراک و اولاف آلتمن است . افرادی که به شکلی محسوس بر اجراهای کارگردانان مطرحی چون فرانک کاستورف ، جوسی ویلر، کریستوف مارتالر و مایکل تالهایمر تاثیر گذاشته اند. صحنه پردازی این افراد دارای تنوعی از رویکردهاست ؛ از تجربه با فضای واقعی گرفته تا فضای ادراکی ، از شبیه سازی تکنیک های فیلم تا گسترش مجازی فضای صحنه با استفاده از تکنولوژی ویدئو. از این رو، این مقاله با تکیه بر روش تحلیلی ـ تطبیقی ضمن بررسی رویکردهای اندیشه حاکم بر صحنه پردازی آن ها، به تبیین عناصر و تکنیک های اجرای شان خواهد پرداخت . نتایج این پژوهش نشانگر آن است که فریر، نویمان ، فیبراک و آلتمن به صحنه پردازی تئاتر آلمان شکل تازه ای بخشیدند. آن ها با قرار دادن گذشته و حال در یک منظومه ی تصویری مولد، چارچوبی اجرایی ایجاد کردند. همچنین هریک از آن ها ایده هایی برای بازتعریف روابط صحنه ی نمایش و جایگاه تماشاگر عرضه کرده اند. و در نهایت این که آثار این چهار صحنه پرداز رابطه ی میان فضا و متن را اساسا دگرگون کرده است .
خلاصه ماشینی:
صحنه پردازی تئاتر معاصر آلمان ، آکیم فریر، برت نویمان ، آنا فیبراک ، اولاف آلتمن ، ویدئو پروجکشن ، تصاویر مواج ، دراماتورژی تصویری 75 فصلنامه تخصصیهنرهای مایشی دوره ی جدید،شماره ی یازدهم ، پاییزوزمستان ٩٣وبهار٩٤ مقدمه Frankfurter Allgemeine Zeitung .
روهله به طور مشخص اشتاین و گوبر را نقش آفرینان اصلی ای نامید که فضا را درمقام یک متن یک پارچه پرورش دادند: آن ها به جای به تصویر درآوردن نمایش نامه ، از تخیل و مفاهیم برای شکل دادن به کنش کمک گرفتند؛ به جای استفاده از دکورهای خوشایند، فضاهایی طراحی کردند که قوانین خود را می ساخت ؛ و به جای بازتولید یک متن ، تعبیر تصویری آن را عرضه کردند (Ibid).
این ایده بسیار شبیه به ایده ی اصلی بنیامین از آستانه ی میان دو محدوده ی جسمی یا وضعیت روحی بود که از یک فضای تصویری تشکیل شده ، صحنه پردازی جدیدی طراحی شده تا فضایی خیالی خلق کند که در آن منظومه ای از ایده های گذشته و حال بتوانند به طور بصری حضور پیدا کنند.
htm) صحنه ای که فریر برای «ویتسک » ساخت مانند دیگر محیط های ساخته ی خودش در مقام زمینه ای برای پیکربندی های تصویری طراحی شده بود: سکوهای کج نامنظم در احاطه ی تاریکی که فضایی ایجاد می کنند که در آن عوامل زیادی می توانند بدون تأثیر منطق روایت ، به اطراف حرکت کرده و در ارتباط با یکدیگر بایستند.
جمع بندی فریر، نویمان ، فیبراک و آلتمن صحنه پردازی معاصر آلمان را در مقام تصویری پویا پرورش داده اند که از فضاهای اصیل استفاده می کند تا زمینه ای برای کنش ایجاد کند.