چکیده:
قصور کادر درمانی غیر پزشک ممکن است باعث ورود ضرر مالی، جانی یا معنوی به بیمار یا اولیای دم وی گردد که قاعدتا موجب مسئولیت و ضمان میشود. در نظام حقوقی ایران، اگر ضرر جانی به شخصی وارد شود، مرتکب، مجرم تلقی شده و مسئولیت جزایی خواهد داشت و از این رو در صدمات بدنی، مسئولیت مدنی کمتر مورد توجه قرار میگیرد. علی رغم این موضوع در برخی موارد امکان طرح دعوای کیفری وجود نداشته یا قصور موجب ورود ضرر و زیان مادی یا معنوی میگردد که به دلیل فقدان وصف کیفری، موجب مسئولیت مدنی میشود. در این نوشتار با شیوه تحلیلی ضمن بررسی مبانی حقوقی مسئولیت مدنی کادر درمانی غیر پزشک، در صدد تبیین این موضوع هستیم که انتخاب هر یک از مبانی حقوقی اقامه دعوا توسط بیمار، میتواند تأثیر متفاوتی در مسئولیت و عدم مسئولیت کادر درمانی در مقابل وی داشته باشد.
خلاصه ماشینی:
"در تبیین مسئولیت مدنی کادر درمانی غیر پزشک، هر دو مبنا میتواند مورد توجه قرار گیرد چراکه؛ از یک طرف، بطور معمول بیمار قرارداد صحی و درمانی با مرکز درمانی، پزشک معالج یا جراح دارد که ممکن است ورود ضرر و زیان ناشی از عدم رعایت تعهدات صریح و یا ضمنی قرارداد بوده و ایجاد مسئولیت نماید.
خسارات وارده در مرکز درمانی نیز ممکن است در قالب یکی از صور فوق قرار گیرد که در زیر بررسی میگردد: در صورتی که نقص یا معیوب بودن امکانات، نصب نادرست تجهیزات و نگهداری نامناسب وسایل موجب ورود ضرر جانی یا خسارت مالی گردد، شخص حقوقی (مؤسسه درمانی) و یا پزشک معالج مسئول جبران خسارت خواهند بود و اصولا در چنین حالاتی مسئولیت مدنی کادر درمانی غیر پزشک مطرح نمیگردند چراکه؛ ضرر وارده ناشی از اشیاء است نه اقدامات کادر درمانی.
با مداقه در قوانین و مقررات موضوعه برای پاسخ به سوالات فوق میتوان گفت: بطور معمول کادر درمانی با موسسه درمانی ویا پزشک معالج قرارداد همکاری منعقد میکنند و مستخدم آنها محسوب میشوند و از این رو بر طبق مقررات حاکم بر حرفه شان، دارای وظایف خاصی میباشند، حال در صورتی که ورود ضرر مرتبط با انجام وظیفه نبوده و در حین کار یا به مناسبت آن نباشد به موجب قواعد عام (ماده یک قانون مسئولیت مدنی) و خاص (ماده 328 قانون مدنی) (کاتوزیان، 1385، ص 267) شخصا مسئول جبران خسارت یا دیه خواهد بود و قاعدتا مرکز درمانی یا پزشک معالج در این خصوص مسئولیتی ندارند."