چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر گروههای سنی مختلف و نوع پروتکل تمرینی بر عملکرد تنفسی مردان، متعاقب اجرای پروتکل هوازی پیشرونده بود. از بین مردان سالم با میانگین سنی 7/1±7/12، 9/4±3/34 و 7/5±52 سال، که داوطلب شرکت در این پژوهش بودند، 37 نفر انتخاب شدند. ابتدا کارسنج پایی با تعداد دور ثابت پنجاه دور در دقیقه و با شدت اولیۀ حدود پنجاه وات شروع و هر 2 دقیقه، 25 وات به آن اضافه شد. پس از یک ساعت استراحت،آزمون کارسنج دستی هم با همان شدت کارسنج پایی انجام و ظرفیت حیاتی اجباری و حجم بازدمی با فشار با روش اسپیرومتری در قبل و بلافاصله پس از اجرای کارسنجها اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از روشهای آماری آنالیز دوطرفه، ANOVA، t زوجی و آزمون تعقیبی توکی در معنیداری (05/0p
خلاصه ماشینی:
با مرور نتایج تحقیقات ، به نظر می رسد بررسی شاخص های تنفسی متعاقب اجرای کارسنج پایی یا دستی (نوع پروتکل ) در گروه های سنی به طور جداگانه ، همواره توجه محققان را به خود معطوف کرده است .
با همة این گفته ها، هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر دو نوع پروتکل پیش روندة هوازی با کارسنج دستی و پایی در پسران نابالغ ، مردان میان سال و مردان سالمند بر برخی شاخص های مرتبط با عملکرد تنفسی (حجم بازدمی با فشار در یک ثانیه و ظرفیت حیاتی اجباری ) است .
تغییرات شاخص های اسپیرومتری در قبل و متعاقب اجرای کارسنج پایی در آزمودنی های با گروه های سنی مختلف شاخص های اسپیرومتری ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) گروه های سنی قبل بعد (انحراف استاندارد± میانگین ) (انحراف استاندارد± میانگین ) p نابالغ 2/86±0/85 2/92±0/87 0/41 میانسال 4/98±0/63 4/90±0/64 0/13 سالمند 4/21±0/47 4/15±0/42 0/53 *نشانة تفاوت معناداری شاخص های تنفسی در سطح معنی داری ٠٠٥>P جدول ٣.
نتایجی که از تغییرات ظرفیت حیاتی اجباری و حجم بازدمی با فشار در یک ثانیه ، متعاقـب اجـرای دو پروتکل وامانده ساز کارسنج پایی و دستی به دست آمد، نشان داد کـه ایـن پارامترهـای تنفسـی بـین گروه های سنی نابالغ ، میانسال و سالمند، هیچ گونه تغییر معنی داری (٠٠٥>p) پیدا نکرده اند.
در مطالعة حاضر مشخص شد ظرفیت حیاتی اجباری و حجم بازدمی با فشار در یک ثانیه ، متعاقـب اجرای دو پروتکل وامانده ساز کارسنج پایی و دستی در بین گروه های سـنی نابـالغ ، میانسـال و سـالمند، هیچ گونه تغییر معنی داری پیدا نکرد.