چکیده:
مراد از معناشناسی مفردات قرآن ،شناخت معانی آنها در دو حوزه تاریخی و توصیفی است. در معناشناسی تاریخی ، با تکیه بر کتب لغت ، تاریخی و شعر ، معلوم می شود که واژه ی مقت بنا بر سنت خاص دوره ی جاهلیت ، بر نوعی نکاح اطلاق می گردیده و کاربرد این واژه در سور مکی و مدنی، گویای رواج این واژه در جاهلییت و جوامع مکی و مدنی بوده است وخویشاوندی ، که مهمترین و قاطع ترین عنصر تصور جاهلی نسبت به وحدت اجتماعی بوده، عامل و بانی ایجاد نکاح مقت گردیده است(همزمانی). در بخش معناشناسی توصیفی، با رجوع به آیات قرآن و کنارهم چیدن لغات هم جوار با این واژه، مفهوم قرآنی مقت حاصل می گردد؛ لذا اسلام ، مصداق های جدیدی را معادل بار معنایی مقتایجاد کرد ولی معنای اساسی این واژه از جاهلیت تامقطع نزول قرآن ، تغییر نکرد ؛ نقشه کلی و نظام عمومی این واژه در قرآن ، وضع تازه ای به خود گرفت ؛ واژه ای که در گذشته منحصرا یک سنت مذمومه بود در اسلام معادل هایی چون خلف وعده ، استنکاف از جهاد و کفرگرایی پیدا کرد که هر کدام از منظر قرآن، برابر اشد بغض و غضب سخت الهی می باشد(در زمانی) .
خلاصه ماشینی:
در بخش معناشناسی توصیفی، با رجوع به آیات قرآن و کنارهم قرار دادن لغات هم جوار با این واژه، مفهوم قرآنی «مقت» حاصل میگردد؛ لذا اسلام، مصداقهای جدیدی را معادل بار معنایی «مقت» ایجاد کرد، ولی معنای اساسی این واژه از جاهلیت تا زمان نزول قرآن، تغییر نکرد؛ نقشه کلی و نظام عمومی این واژه در قرآن، شکل تازهای به خود گرفت؛ واژهای که در گذشته منحصرا یک سنت مذموم بود، در اسلام معادلهایی چون خلف وعده، استنکاف از جهاد و کفرگرایی پیدا کرد که هر کدام از منظر قرآن، برابر اشد بغض و غضب سخت الهی میباشد.
در این مقاله، در صدد بررسی این مطلب هستیم که آیا واژه «مقت» در طول پیدایش خود قبل از کاربرد قرآنی آن، به همین معنای مورد نظر کتاب الله، استعمال میشده یاگذر تاریخ، موجب تطور و تغییر آن شده است و نیز در بخش بررسی معناشناسی توصیفی واژه، باید مداقه گردد منظور قرآن، از به کارگیری آن، چیست و با فهم و تفسیر آیات حاوی واژه «مقت»، دیدگاه قرآن توسط قرآن، هویدا گردد.
لذا میتوان گفت معنای اساسی این واژه در دوران قبل و بعد از نزول تغییر نکرد، بلکه آنچه عملا دچار تغییر شد؛ نقشه کلی و نظام عمومی بود و این واژه در نظام جدید، شکل جامع و متعالی به خود گرفت؛ که قبل از این نبود؛ زیرا با قرار گرفتن در نظام متعالی اسلام، مصادیق جدیدی برای آن وضع گردید واژهای که در گذشته منحصر در یک سنت مذموم بود، اکنون معادلهایی چون خلف وعده، استنکاف از جهاد و کفرگرایی پیدا کرد که هرکدام از این ها برابر با اشد بغض و غضب الهی نسبت به مرتکبین آنها است.