چکیده:
برنامهریزان اقتصادی عقیده دارند، سرمایه انسانی همراه با کسب مهارتهای آموزشی و توجه بیشتر به سلمت فردی اجتماعی میتواند به عنوان یک عامل مهم اثرگذار بر رشد اقتصادی جوامع عمل نماید. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرات نامتوازن سرمایه انسانی در بخش سلمت و آموزش بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب با درآمدهای متفاوت پایین، متوسط و بال طی سالهای ٢٠٣١-٣٣٣١ است. برای این منظور از مدل رشد سولو و بکارگیری روش حداقل مربعات تعمیم یافته بر روی دادههای تابلویی )پانل( مربوط به ١١ کشور منتخب به تفکیک کشورهای با سطوح درآمدی پایین، متوسط و بال استفاده شد. نتایج نشان داد روند تاثیرگذاری مخارج مربوط به بخش سلمت و آموزش بر رشد اقتصادی سه گروه از کشورهای منتخب یکسان نمیباشد. به طوریکه مخارج بهداشتی و آموزشی دولت برای کشورهای با درآمد بال و متوسط از اثرات مثبت و معنیداری بر رشد اقتصادی کشورها در کوتاه مدت برخوردار هستند، اما این اثرات برای کشورهای با درآمد پایین به صورت منفی معنیدار است. همچنین برای کشورهای با درآمد متوسط از جمله ایران، ضریب تاثیرگذاری مخارج بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی در مقایسه با مخارج آموزشی بیشتر است.
خلاصه ماشینی:
1 - Rinehart and Short 2 -Solow ١- پيشينه تحقيق از آنجاييکه هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات نامتوازن سرمايه انساني در بخش سلمت و آموزش بر رشد اقتصادي کشورهاي منتخب با درآمدهاي متفاوت پايين، متوسط و بال طي سالهاي ٢٠٣١-٣٣٣١ است، براي همين منظور به تعدادي از مطالعات تجربي انجام شده در ارتباط با بررسي روابط بين متغيرهاي بهداشت و آموزش با رشد اقتصادي اشاره ميشود.
1 - Behrman 2 - Barro and Sala 3 - Fogel 4 - Wheeler بلوم، کنينگ و آويل )٢٠٠٣(٣، با در نظر گرفتن مخارج بهداشتي در تابع توليد کل براي کشورهاي با مخارج بهداشتي بال به اين نتيجه رسيدند که بهداشت، اثر مثبت، معنيدار و قابل توجهي بر رشد توليد ناخالص داخلي اين کشورها داشته است.
1 - Bloom, Caning and Avila 2 - Devlin and Health 3 - Hopkins and MacDonald 4 - Bukhari and Butt 5 - Cullis and West قنبري و باسخا )٣١٣١(، به بررسي اثرات ناشي از تغيير هزينههاي بهداشتي دولت بر رشد اقتصادي ايران طي سالهاي ٣١٣١تا ٣١٣٣ پرداختند و براي اين منظور، هزينههاي بهداشتي دولت را به عنوان شاخصي براي بهداشت در نظر گرفته و از مدل رشد نئوکلسيک استفاده نمودند.
همچنين نتايج نهايي حاصل از تخمين مدل براي کشورهاي با درآمد بال و متوسط نشان داد که مخارج بهداشتي و آموزشي دولت از اثرات مثبت و معنيداري بر روي رشد اقتصادي کشورهاي منتخب در کوتاه مدت برخوردار هستند، اما اين اثرات براي کشورهاي با درآمد پايين بهشکل منفي و معنيدار است.