چکیده:
خانواده، کوچکترین و مهمترین نهاد جامعه است. کوچکترین به جهت کمیت اعضا و مهمترین بهلحاظ کیفیت. هرچه محیط خانواده از نظر آگاهی، اخلاق، تعهد و عاطفه کیفیت بالاتری داشته باشد و به تمام نیازهای اعضای آن بهطور منطقی پاسخ داده شود، آنها در برخورد با مشکلات کمتر دچار آسیب خواهند شد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه محیط خانواده در فرزندان کمتوان ذهنی خفیف و عادی بود. این پژوهش از نوع علّی- مقایسهای بوده است. جامعه آماری شامل کلیه خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی و عادی بود. براساس آمار، تعداد خانوادههای دارای فرزند عادی ۱۲۰۰۰ و خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی ۱۲۰ خانواده اعلام شد. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) تعداد ۹۲ خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی به روش نمونهگیری تصادفی و ۹۲ خانواده دارای فرزند عادی بهصورت تصادفی مرحلهای انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه جو خانوادگی موس و موس (۱۹۹۴) بود. بررسی نتایج نشان داد که بین محیط خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی تفاوت معنادار وجود دارد. بین محیط خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در ابعاد، رشد شخصی خانوادگی و بقای نظام خانوادگی تفاوت وجود دارد. بین محیط خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد رابطه خانوادگی تفاوت وجود ندارد
خلاصه ماشینی:
"بحث و نتیجهگیری نتایج بررسی در پژوهش حاضر نشان داد که بین محیط خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی تفاوت وجود دارد.
نتایج حاکی از آن است که بین محیط خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد رشد شخصی خانوادگی تفاوت وجود دارد.
نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که بین محیط خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد رابطۀ خانوادگی تفاوت وجود ندارد.
با توجه به نتیجۀ پژوهش حاضر بهنظر میرسد، بین محیط خانواده نوجوانان کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد رابطۀ خانوادگی تفاوتی وجود ندارد، شاید بتوان ویژگی شخصیتی افراد مورد مطالعه، پذیرفتن وضعیت و برنامهریزی جهت بهبود شرایط توسط اعضای خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی، آگاهی از مهارتهای ارتباطی، حمایت اطرافیان جهت کاهش مشکلات و تقویت روابط بین اعضا در خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی را از جمله موارد عدم تفاوت در بین دو گروه از خانوادهها ذکر کرد.
با توجه به اینکه نوجوانان مورد بررسی در پژوهش حاضر دارای کمتوانی ذهنی خفیف بودند، بهنظر میرسد بهعلت خفیف بودن میزان معلولیت، بین محیط خانوادۀ این گروه از فرزندان با فرزندان عادی در بعد رابطۀ خانوادگی تفاوتی مشاهده نشده است.
نتایج بررسی نشان داد که بین محیط خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد بقای نظام خانوادگی تفاوت وجود دارد.
با توجه به نتیجۀ فرضیۀ ۳، عدم تفاوت بین محیط خانوادههای دارای فرزند کمتوان ذهنی خفیف و عادی در بعد رابطۀ خانوادگی، بهتر است پژوهش در زمینۀ تأثیر آموزش مهارتهای زندگی در محیط خانواده دارای فرزند کمتوان ذهنی انجام شود."