چکیده:
نوشتار حاضر به بحث از تلقی شنکره در باب مبدا میپردازد که باعتقاد بسیاری از متفکران هندو و بسیاری از هندشناسان، بزرگترین حکیم سنت هندوست. باعتقاد شنکره برخی از متون اوپهنیشدی بر این دلالت دارند که برهمن، نیرگونه (نامتعین و نامتکیف) است و برخی دیگر بر این دلالت دارند که او سگونه (متعین و متکیف) است. او در برخورد با این مطلب، جانب نیرگونه بودن برهمن را میگیرد و آن را مقصود و منظور نظر اصلی متون اوپهنیشدی میداند. برهمن در سنت ادویته ستچیتآننده، وجود و علم و لذت مطلق است، اما در عین این رویکرد ایجابی میتوان شاهد دغدغههایی سلبی نیز بود که در آن همین عبارات نیز قادر نیستند [آنگونه که باید] برهمن را معنا کنند و برهمن [به این معنا] ورای ذهن و سخن است. همچنین در نظام شنکره از برهمن بعنوان آتمن و خود اعلی یاد میشود که هماهنگ با آموزة مایا، در واقع جز او نیز وجود و خودی نیست.
خلاصه ماشینی:
باعتقاد شنکره، قطعات بسیاری از اوپهنیشد وجود دارد که با تفکیکی میان موضوع معرفت و موضوع جهل به انحاء مختلف این دو تصویر از برهمن را نشان میدهند، مانند این قطعه: این است نامحدود(برهمن مطلق)، آنجا که شخص (روشنییافته) هیچ چیز دیگری نمیبیند، هیچ چیز دیگری نمیشنود و هیچ چیز دیگری نمیداند؛ در حالی که محدود(برهمن متعین)، آنجاست که شخص چیز دیگری را میبیند، saguna qualified Deussen Difference (vicesha) Attribute(guna) Limitation )upādhi( Form (ākāra) undifferentiated figurative Godhead Brahma Sutra limiting adjunct چیز دیگری را میشنود و چیز دیگری را میداند.
مستشکل باز نمونههای زیادی از اوپهنیشدها را مثال میزند که حاکی از اسناد تعیناتی به برهمن است و سپس مجدد برای جمع میان این دو مشخصه پیشنهاد میکند که برهمن را بنا به طبیعت یا بواسطة تأثیر موقعیت [ملحقات محدودکننده] واجد هر دو جنبه تلقی کنیم؛ نمونههایی مانند: «برهمن چهار پا (یا ربع و قسمت) دارد»( 55 )، «برهمن شانزده انگشت(جزء) دارد»( 56 )، «برهمن بخشندة نتایج اعمال به آن افراد است»( 57 )، «برهمن سه جهان را بعنوان بدن خود دارد».
در شرح برهمهسوتره شنکره در باب این قطعات تیتیریه اوپهنیشد ابتدا اشکالات تفسیریی را مطرح میکند که آیا همان برهمن اعلی که در ابتدای این بخش دوم از او بعنوان حقیقت و معرفت و مطلق یاد شد، هموست که در ادامه از او بعنوان امر سرشار از لذت یاد شده است؟( 78 ) در ادامه در شرح قطعة بعدی برهمهسوتره گفته میشود که باتوجه به سیاق عبارات، امر سرشار از لذت، همان برهمن اعلی است.