چکیده:
با توجه به روایت ها و شأن نزول های موجود، آیات فراوانی از قرآن در حق علی علیه السلام فرود آمده اند که ولایت ، عصمت و یا برتری آن حضرت را بیان میکنند. از آن میان ، آیات «ولایت » «تبلیغ » و «اکمال » (آیات ٥٥، ٦٧ و ٣ سوره مائده ) از بقیه مشهورترند و در عین حال ، از دیرباز مورد ایراد مخالفان بوده اند. امروزه نیز مبتنی بر ایرادات پیشین ، برخی ایرادات جدید بیان شده است . این آیه یکی از ادله شیعه ، برای اثبات ولایت امام علی علیه السلام است . این دلالت ها به صورت های مختلفی تبیین شده است . یکی از دلالت هایی که کمتر به آن پرداخته شده ، عدم توجه به سیاق آیه و تأثیر آن در ظهور و فهم معنای آیه است . در این مقاله فارغ از قبول یا رد اصل سیاق در آیات قرآن که تحقیق جامع تری را میطلبد، پس از تبیین اینکه پیوستگی در نزول ، شرط تحقق سیاق معتبر نیست ، عدم استقلال نزول آیه با توجه به سیاق درونی خود آیه و آیات پیرامونی آن وارتباط آن با سیاق سوره اثبات میشود.
خلاصه ماشینی:
"ظاهر اطلاق «الذین کفروا» همین شمول را میرساند، با توجه به اینکه در آن زمان ، هنوز قدرت و شوکت اسلام به خارج از جزیرة العرب نرسیده بود در نتیجه ، میتوان گفت : تمامی کافران هنوز از غلبه و سیطره بر مسلمانان یا محو دین ناامید نبودند پس چنین نتیجه میگیریم که روز عرفه جریان فوق العاده ای روی نداده که علت یأس و ناامیدی تمامی کافران شود و اگر تاریخ اسلام را تا روز عرفه مرور کنیم ، میبینیم یکی از روزهایی که ممکن است روز ناامیدی کافران باشد روز فتح مکه یا نزول آیه برائت است ؛ اما اتفاق مهمی که در ماه های آخر عمر پر برکت پیامبر صلی الله علیه و آله و در جریان حجۀ الوداع سال دهم هجری روی داد و روزنه امید و نقطه مرکزی آمال و آرزوهای کافران و مشرکان عالم را نسبت به دین مقدس اسلام هدف گرفت و امیدها و آرزوهای چندین ساله آنها را به یأس و ناامیدی کشانید، ماجرای روز هجدهم ماه ذی الحجه در غدیر – یعنی نصب علی علیه السلام به جانشینی به امر الهی- بود که این حکم و رویداد تاریخی همان گونه بود که روزنه آمال کافران را از میان برد و روزی را انتظار میکشیدند آن حضرت از دنیا برود و دین اسلام و مسلمانان بدون سرپرست بمانند، بر ایشان پیش نیاورد؛ زیرا در این روز، سرپرستی و ولایت نوعی ائمه اطهار علیهم السلام به مردم عالم اعلان گردید و کافران جهان اعلام شد که فکر روز رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و دل بستن به آن روز را از سر خود بیرون کنند."