چکیده:
اسلام خواهان عزّت و اقتدار مسلمانان در تمامی عرصه¬ها از جمله عرصه اقتصادی است و تولید مقدمه رسیدن به این هدف بزرگ است؛ از اینرو، اسلام برای تولید اهمیّت ویژه¬ای قائل شده و مسلمانان و پیروان خود را به فعّالیّتهای مختلف تولیدی چون تولیدات کشاورزی، دامداری، صنعتی و نیز تجارت تولیدات این بخشها در راستای توزیع و ترویج این سه بخش دعوت میکند. با توجه به اینکه رسیدن به رشد تولید و خودکفایی مسلمانان و بینیازی جستن از کشورهای کفر، روشها و راهکارهای بیعیب و نقصی را میطلبد که از جمله آنها رعایت اولویتها در تولید است، در این نوشتار سعی بر آن است تا با استفاده از آیات قرآن و سخنان گهربار پیامبر اکرم و ائمه معصومین به معرفی اولویتهای تولید از دیدگاه اسلام در راستای رسیدن به رشد و اقتدار اقتصادی مسلمانان بپردازیم. هدف از این نوشتار تشویق تولیدکنندگان به رعایت اولویتهای تولیدی است.
Islam has always been keen to observe the Muslims’ dignity and ascendance in all spheres of life including the economy. Production is the key to meet such a principal objective. Thus، Islam has paid serious attention to production and has vigorously invited its followers to get engaged in numerous productive enterprises such as agricultural، livestock، industrial and commercial activities. As such، Islam has invited the Muslims to develop their agricultural، industrial and livestock activities through commercialization of their goods. In order to attain a sustainable growth in production and guarantee the Muslims’ economic self-sufficiecy and needlessness to the goods produced by disbelievers، the Muslims are required to find perfect solutions and methods like setting priorities in production. Hence، the current paper، making use of the Quranic verses and the infallible Imams’ precious traditions، has tried to introduce the production priorities. By application of production priorities the Muslims’ economic growth and independence will be definitely reassured. The paper’s main objective is to appreciate the producers to abide by the production priorities.
خلاصه ماشینی:
اولویتهای تولید از دیدگاه قرآن و روایات 1 علی محمد میرجلیلی 2 و سمیه یوسفی 3 چکیده اسلام خواهان عزّت و اقتدار مسلمانان در تمامی عرصهها از جمله عرصه اقتصادی است و تولید مقدمه رسیدن به این هدف بزرگ است؛ از اینرو، اسلام برای تولید اهمیّت ویژهای قائل شده و مسلمانان و پيروان خود را به فعّالیّتهای مختلف تولیدی چون توليدات کشاورزی، دامداری، صنعتي و نيز تجارت توليدات اين بخشها در راستاي توزيع و ترويج اين سه بخش دعوت میکند.
[1] زیرا عدم تأمین نیازهای ضروری مردم موجب وابستگی اقتصادی به کشورهای بیگانه میشود و وابستگی اقتصادی، استقلال سیاسی و فرهنگی کشور را تحتالشعاع قرار میدهد که این مخالف نظر اسلام است؛ زیرا اسلام خواهان عزّت و سربلندی جامعه مسلمان در بین دیگر جوامع است و هر گونه تسلّط و وابستگی به بیگانه را نفی میکند: (وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا( (نساء/ 141)؛ «خداوند هرگز بر [زيان] مؤمنان، براى كافران راه [تسلّطی] قرار نداده است».
اهمیّت این امر را میتوان در کلام پیامبر( جستوجو کرد: «إِنْ قَامَتِ السَّاعَةُ وَ فِي يَدِ أَحَدِكُمُ الْفَسِيلَةُ فَإِنِ اسْتَطَاعَ أَنْ لَا تَقُومَ السَّاعَةُ حَتَّي يَغْرِسَهَا فَلْيَغْرِسْهَا» (بروجردى، جامع الحدیث، 1386: 18/ 43؛ پاينده، نهج الفصاحه، 1382: 277)؛ «اگر در دست یکی از شما نهالی باشد و در همان لحظه قیامت بر پا شود، اگر بتواند آن نهال را غرس کند، باید این کار را انجام دهد»؛ بنابراین، اگر مردمی در تحصیل مواد غذایی خود به دیگری نیاز داشته باشند، هر گونه پیشرفتهای صنعتی، ثمری به حال آنها ندارد و تحوّلات تکنولوژی نمیتواند بی نیازشان سازد؛ زیرا صنعت و تکنولوژی به خودی خود نمیتواند نان و خوراک مردم را ایجاد کند و این نان و مواد غذایی است که به انسان حیات میبخشد.