چکیده:
شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تاثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمره حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تاثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمره حافظه و بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می تواند به بهبود حافظه منجر شود.
There are evidences in both animal and human studies which show that exercise has beneficial effects on the central nervous system and cognition. So، the aim of this study was to investigate the effect of resistance exercise on memory and probable mechanisms of this effect (i.e. neurotrophic factors) in sedentary students. 30 sedentary students (mean age، 23.8±1.6 yr) were randomly divided into two groups: control and resistance. After blood sampling and memory test، they continued their exercises for 5 weeks based on the resistance training protocol. In the end، at least 48 hours after the last training session، the memory test and blood samples were collected in order to eliminate the temporary effects of exercises. For analysis of the data، Covariance test and Pearson correlation coefficient were used (P≥0.05). Results showed that resistance exercises significantly increased memory score (P<0.05). Although BDNF significantly increased after the exercises، the exercises did not influence the expression of any neurotrophic factors (P˂0.05). Furthermore، there was no significant correlation between variations of memory scores and variations of expression of neurotrophic factors (P˂0.05). The findings indicated that exercise can improve memory.
خلاصه ماشینی:
در اين مطالعات گزارش شده است هر عاملي كه موجب افزايش سطح عوامل نروتروفيك در بدن انسان شود، ميتواند به تغييراتي در يادگيري، حافظه، عملكردهاي شناختي و اختلالات عصبي - شناختي بينجامد (41 ، 18).
از سوي ديگر يارو و همكاران (2010)، اخيراً گزارش كردند كه پنج هفته تمرين مقاومتي موجب افزايش موقتي در سطوح پس از فعاليت ورزشي BDNF در افراد سالم غيرفعال شد (38).
همچنين، روخاس و همكاران (2010) گزارش كردند فعاليت ورزشي مقاومتي موجب افزايش معنادار مقدار IGF-1 سرمي در آزمودني هاي سالم شد (29).
ازاين رو هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير فعاليت ورزشي مقاومتي بر حافظه و عوامل نوروتروفيكي (NGF ،BDNF و IGF-1) در دانشجويان كم تحرك است.
همبستگي بين تغييرات حافظه با تغييرات ديگر متغيرهاي تحقيق به تفكيك گروه (به تصویر صفحه رجوع شود) بحث و نتيجهگيري هدف از پژوهش حاضر تعيين تأثير فعاليت ورزشي مقاومتي بر حافظه، و نيز عوامل نوروتروفيكي دانشجويان كم تحرك، به عنوان سازوكار واسطهاي احتمالي اين اثر بود.
عدم تأثيرگذاري فعاليت ورزشي مقاومتي بر عوامل نوروتروفيكي تأثير تمرين مقاومتي بر مقادير BDNF: هرچند فعاليت ورزشي مقاومتي سطوح اين فاكتور خوني در سرم افراد كم تحرك را افزايش داد، ميزان افزايش در مقايسه با گروه كنترل از نظر آماري معنادار نبود.
ضمن اينكه نتايج تمرين مقاومتي موجب افزايش BDNF در پژوهش حاضر شده است، ولي اين افزايش در حدمعنا دار نبوده است، كه احتمالاً مربوط به شدت پروتكل ورزشي مقاومتي يا عامل جنسيت بوده است.
"The effect of acute exercise on serum brain-derived neurotrophic factor levels and cognitive function".