خلاصه ماشینی:
"(7)فرخی سیستانی در قصیدهای که در سوگ سلطان محمود غزنوی سروده،حالت سوگواران وی را بیان کرده که در اینجا تنها به این دو بیت اشاره میشود: مهتران بینم بر روی زنان همچو زنان چشمها کرده ز خونابه به رنگ گل نار مطربان بینم گریان و ده انگشت گزان رودها بر سر و بر روی زده شیفتهوار(8) و اما اینکه در لرستان،خویشان فرد درگذشته، گاه هنگام زاری و مویه کردن نام وی را بر زبان میرانند(بویژه مادر و خواهران)چنان که گویی او را صدا میزنند و گاه با او گفتگو میکنند و صفات (به تصویر صفحه مراجعه شود) نیکش را برمیشمارند،این کار نیز بازماندهء آیین سوگ گذشتگان ماست و در متون کلاسیک فارسی یافت میشود.
چو آگاه شد مادر و دختران ز ایوان برفتند با خواهران برهنه سر و پای پر گرد و خاک به تن بر همه جامهها کرده چاک(36) 7-خیمههای سوگوار آیین کهن دیگری که تا چند دههء پیش در لرستان رایج بود،این است که لرها به هنگام آگاهی از مرگ یکی از کسان خانواده یا خویشان خود و یا مرگ یکی از بزرگان طایفه،سیاه چادرهای برپا شدهء خود را با کشیدن ستون از زیر آنها بر زمین میانداختند و با این کار نمادین نشان میدادند که با مرگ آن شخص،خانهء آنان نیز ویران گشته و طایفهاش بیچاره شدهاند."