خلاصه ماشینی:
"راه تیسفون با گذشتن از نخستین دهانهء پل در کرانهء غربی و با طی کردن این راه شیبدار و کوتاه به روی پل میرسد و اما راه شوش و جندی شاپور در ساحل شرقی با گذشتن از زیر یک دهانهء چسبیده به کوه به عرض تقریبا چهار و اترفاع هفت متر میگذرد و با طی کردن یک راه شیبدار مصنوعی و سنگفرش در سمت شمالی پل و با گذشتن از روی بام دهانهء یاد شده به روی پل میرسد:راهی که در زمان ساسانیان از این پل به سوی تیسفون میرفته همان راهی است که در زمان هخامنشی ساخته شده و به اکباتان میرسیده است و راه جندی شاپور همان راه شوش هخامنشی است که به راه شاهی نیز معروف بوده است.
آثار این راه بصورت سنگفرش بازمانده از روزگار هخامنشی که شاید در دوره ساسانی هم تعمیر شده است،در جنوب پل دختر بر سینه کوهی که ساحل غربی رود کشکان است هنوز پابرجاست.
»(10) بارون دوبد نیز این پل را با دو پل«بیگم»و پل «دختر»نزدیک بهبهان که ابن بطوطه سیاح مراکشی آنهارا از عجایب جهان شمرده،مقایسه نموده و آن را برتر از دو پل یاد شده دانسته و چنین مینویسد:«علی رغم استحکام بنا،جریان تند آب بخش اعظم پل را ویران کرده و با خود برده است؛اما آنچه هنوز باقی است،گواهی میدهد که پل به هنگام عمارت چه شکوهی داشته است، زیرا حتی آثار باقیماندهء دو پل نزدیک ارجان بر رود کردستان که در فصلهای پیش از آن سخن گفتیم و ابن بطوطه آنها را از عجایب جهان شمرده است، بسختی میتوانند با شمعهای عظیم موجود این پل شاپور برابر کنند."