خلاصه ماشینی:
"تقاضای شاهاسماعیل برای سرکوب حملات خراجگزاران شورشی در سواحل مکران نشانگر آن است که این نواحی پیش از دورة صفویه تابع دولت ایران بوده است (شوستر والسر، ۱۳۶۴: ۲۲) اقدامی که شاهاسماعیل اول به منظور اعمال حاکمیت ایران در جنوب شرق انجام داد بسیار به موقع و بجا بود، زیرا اگر این عمل دیرتر صورت میپذیرفت، امکان داشت پرتغالیها که در سال ۹۱۲ هـ..
در این زمان بلوچستان پایگاهی برای ملکهای سیستان نیز بود؛ زیرا بعد از سرکوب ازبکها توسط شاهاسماعیل او شماری از نیروهای قزلباش را به سیستان فرستاده بود تا بهعنوان وکیل بر کار ملک محمود سیستانی، والی سیستان، نظارت داشته باشند.
ملک شمسالدین که بعد از دستگیری به اصفهان انتقال داده شده بود به خدمت شاهعباس رسید «و چون دعوی سیادت و تشیع و دوستداری اهل بیت طاهرین مینمود مراحم خسروانه شامل حال او گشته» شاه مقرر کرد به کرمان برود و در آنجا آزادانه زندگی کند ولی چون به کرمان رسید درگذشت (ترکمان، ۱۳۵۰: ۸۶۲) گنجعلیخان، بعد از فتح بمپور و گرفتن گروگان از مناطق مختلف بلوچستان، حکومت بم و بلوچستان را به شاهقلیبیک تملوی زیک از بستگان خود داد.
تا زمانی که شاه عباس در حیات بود، با سیاست و نظارت مستمری که داشت و گماردن نیرویی در بمپور و حکمرانی لایق مانند گنجعلیخان، امنیت نواحی جنوب شرقی فراهم بود، چراکه گنجعلیخان با مردم با وفق و مدارا برخورد میکرد، اما پس از فوت او جانشینانش با همه قدرتشان نتوانستند در بلوچستان حضور دایمی و فعالی داشته باشند و لذا از نفوذ آنها در این ناحیه کاسته شد و بلوچها از زیر سلطه دولت مرکزی خارج شدند."