چکیده:
در این مقاله نتایج حاصل از بکارگیری نسبتهای جنسن، ترینر، شارپ، سورتینو، پتانسیل مطلوب، امگا، جنسن تعدیل شده، ترینر تعدیل شده در ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارائه میشود، پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به دو سوال زیر است: 1) آیا ارزیابی عملکرد بر مبنای نسبتهای فوقالذکر رتبهبندی متفاوتی ارائه میکنند یا خیر؟ 2) کدامیک از نسبتهای مذکور پیشبینی بهتری از بازده داشته است؟ پژوهش صورت گرفته بر مبنای دوره 4 ساله 1387-1384 بر روی شرکتهای سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام گرفته است. در این تحقیق که ماهیت متغیرها ترتیبی است، از روشهای آماری ناپارامتریک استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق بین رتبهبندیهای صورت گرفته بر اساس نسبت شارپ با نسبتهای سورتینو، پتانسیل مطلوب و امگا رابطه معنیداری وجود دارد همچنین، بین رتبهبندی انجام گرفته بر اساس نسبت جنسن با نسبت جنسن تعدیل شده و نسبت ترینر با نسبت ترینر تعدیل شده نیز رابطه معنیداری قابل مشاهده است. که وجود چنین رابطهای را میتوان به نوع توزیع بازده شرکتهای سرمایهگذاری نسبت داد، از آنجا که توزیع بازده این شرکتها از نوع توزیع بیضوی میباشد و یکی از ویژگیهای این نوع توزیعها، متقارن بودن میباشد لذا با توجه به تقارن توزیع بازده، تفاوتی در رتبهبندی این شرکتها با استفاده از نسبتهای سنتی و نسبتهای نوین بوجود نمیآید. جهت پاسخ به سوال دوم با استفاده از تحلیل رگرسیون مشخص شد که نسبت سورتینو پیشبینی بهتری از بازده نسبت به سایر نسبتها داشته است.