خلاصه ماشینی:
"او این تقابل را با این نامگذاری که مکان و زمان به طور تجربی واقعی و به طور استعلایی ذهنی است،بیان می کند،به علاوه اگر چه کانت خودش را با تأکید بر اینکه اشیاء فی نفسه،موجودند و همچنین تجربه می شوند،از بارکلی و ایدئالیست‌های شبیه او جدا می کند،با وجود این او اشیاء تجربه شده واقعی را،از قبیل خانه‌ها و درختان،در مکان و زمان می داند، چنانکه مغایر با اشیایی است که فقط بر ما پدیدار می شوند،به عنوان مثال در تخیل و غیره،تا واقعی جلوه کنند چنانکه خودشان برخی ترکیبات تجربی هستند که مطابق با قوانینی که به طریقی تصور می شود آنها را در عین حال در خارج از ما موجب شده و آن را از تجربه‌مان متمایر کرده،مرتبط می شوند.
به نظر کانت گفتن اینکه هر چیز مکانی و زمانی و بنابراین هر شی‌ء فیزیکی-به گونه‌ای مستقل از تجربه ما وجود دارد به عنوان مثال اشیایی‌ادرات محض مکان و زمان و بنابراین معرتفی که ما در ریاضیات کسب می کنیم درباره اشیایی از قبیل آنچه که بر ما نمودار می شود نیست،بلکه فقط درباره خود پدیدهایی است که آنها به ما عرضه می دارند.
کانت با در نظر گرفتن این مفهوم علت و آنچه که به عنوان اصول پیشینی ترکیبی فیزیک محض یعنی شهودی که ضرورتا به دیگری مرتبط شده،توجه داشته،استدلال می کند که بر آن صورت ذهنی که یک شهود به طور مداوم از دیگری نتیجه می شود اما نه بر عکس،به عنوان مثال تابش آفتاب و گرمای سنگ،صورت منطقی شرطی متصله اطلاق می شود،تا اینکه این حکم شهود که«اگر خورشید بتابد حرارت سنگ افزایش می یابد»که ترکیب از دو شهود است به دست‌بیاید."
(پژوهیار, 
, 
, 
)
