خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) تاریخ و روش تفسیر علامه محمد حسین طباطبایی علم تفسیر(یعنی بیان معانی آیات قرآن مجید و کشف مقصود و مضمون آن)از قدیمترین اشتغالات علمی جامعه اسلامی است،و در حقیقت این بحث و گفت و گو در پیرامون مفاد آیات که تفسیر نام دارد،از همان زمان نزول قرآنآغاز شده است،همانطور که از آیه شریفهء ذیل استفاده میشود: «کما ارسلنا فیکم رسولا منکم یتوا علیکم آیاتنا و یزکیکم و یعلمکم الکتاب و الحکمه»بقره-آیه 151(1) طبقه اول از مفسران اسلام را عدهای از یاران و صحابه پیغمبر(ص)تشکیل میدادند(البته منظور غیر از علی بن ابیطالب و سایر امامان علیهم السلام است،زیرا:آنها موقعیت دیگری دارند) مانند:ابن عباس و عبدالله عمر و...
البته این روش را بحثهای علمی میپسندد ولی قرآن نمیپسندد!دوم اینکه قرآن را با قرآن تفسیر کنیم و توضیح آیه را به وسیله تدبر و دقت(که قرآن بآن دستور داده)از آیه دیگر بخواهیم و مصادیق را بوسیله خواصی که خود آیات بدست میدهند بشناسی،همانطور که قرآن صریحا میگوید:انا انزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء(14)چطور میتوان قبول کرد که قرآن بیان هر چیز باشد،اما بیان خودش نباشد،با اینکه خدا درباره قرآن فرموده: هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان(15)و باز میفرماید:انزلنا الیکم نورا مبینا(16)چگونه ممکن است قرآن مایه هدایت و میزان سنجش خوب و بد و وسیله روشنی برای عالمیان باشد ولی در موضوع فهم خود آیات قرآن که جهانیان احتیاج شدید به آن دارند،آنها را مستغنی نسازد؟!مگر خداوند نفرموده:و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا(17)کدام کوشش از زحمت در فهم معانی قرآن مهمتر و کدام راه هدایت از درک معانی آن بهتر است؟ از این گذشته،آنچه از مطالعه در پیرامون حالات پیغمبر اکرم(ص)و اهل بیت گرامش(علیهم السلام) استفاده میشود،این است که روش آن بزرگواران در تفسیر آیات نیز همواره چنین بوده است."