چکیده:
امام موسی صدر با صدور حکمی در حوزه حقوق بین الملل اسلامی ، اسرائیل را شر مطلق و تعامل با آن را حرام اعلام کرد. در این مقاله سعی بر این است که این حکم در حوزه حقوق بین الملل اسلامی ، تنها جنبه سیاسی نداشته و از مبانی قوی در منابع چهارگانه حقوق اسلامی یعنی قرآن ، سنت ، اجماع و عقل برخوردار است ، به طوری که در قرآن کریم و سنت معصومین (ع )، بر دفاع از دین وسرزمین خود و عدم همکاری با متجاوزان اشاره و تاکید شده است . در این مورد شاهد اجماع اکثریت علمای اسلام ، دارالحرب بودن رژیم صهیونیستی در مقابل دارالاسلام بوده و بر اساس قاعده عقلی دفع ضرر محتمل ، میبایست با توسعه طلبی ایدئولوژیک صهیونیسم ، به عنوان ضرر محتمل ، مقابله شود. تاکید همه این منابع برحرمت تعامل با رژیم صهیونیستی به عنوان دارالحرب می باشد.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، این سوال مطرح می شود که "حکم امام موسی صدر در حرمت تعامل با رژیم اسرائیل از نظر حقوق بین الملل اسلامی چگونه تبیین می شود؟" فرضیه مطروحه برای این سوال حاکی از آن است که : "بر اساس تأکیدات قرآن و روایات معصومین (ع ) در نهی تعامل استعماری و فرادستی و فرودستی و اجماع اکثریت علمای شیعه بر دارالحرب بودن رژیم صهیونیستی در مقابل دارالاسلام ، همینطور برابر قاعده عقلی دفع ضرر محتمل ، از نظر حقوق اسلامی هرگونه تعامل با رژیم صهیونیستی حرام می باشد.
٣. آیت الله شیخ بهاءالدین محلاتی (ره )(١۸۹٦-١۹۸١) یکی از علمای بزرگ ایران نیز در حکمی دیگر بیان می دارد: "بر همه مسلمانان جهان واجب است که از هرگونه مساعدت مادی و معنوی نسبت به اعراب مسلمان دریغ ندارند و هر نوع معامله و ارتباطی که منشأ تقویت رژیم صهیونیستی بشود یا در آمادگی آن ها برای مبارزه و پیکار با کشورهای عربی دخالت داشته باشد، حرام و در حکم مبارزه با اسلام است "(ورعی ، ١٣۸٢: ٦۹).
٤. آیت الله سید محسن حکیم (ره )(١۸۸۹-١۹۷٠)که از مراجع بزرگ شیعه در نجف بود نیز حکمی را با این عنوان صادر نمود: "اکنون که جهاد مسلمانان با یهودیان صهیونیست شروع شده است ، همدستی کافی و کامل باید بکنند و به دشمن اسلام مهلت ندهند که برادران آنان را مورد قتل و غارت قرار دهند."