چکیده:
تربیت و تزکیه نفس، مقدمه تعالی روح و نجات انسان و از مهمترین موانع سیر و سلوک محسوب
میشود. پدران صحرا مبارزه با آفات نفس را مقدمه ضروری برای شروع سیر معنوی و طی مقامات
طریقت میدانند. عارفان مسلمان نیز بر تطهیر نفس و دوری از رذایل اخلاقی بسیار تاکید میکنند.
این مقاله با روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد مقایسهای درصدد آن است تا آفات
نفس را از دیدگاه پدران صحرا و عرفای مسلمان در قرون اولیه شکلگیری تعالیم آنان بررسی کند.
هم آبای صحرا و هم عرفای مسلمان با شناخت نفس طبیبانه و روانکاوانه، آفاتی را تشخیص داده و
برشمرده اند که تا حدودی زیادی عناوین این آفات و رذایل و راههای مقابله با آنها به هم شباهت
دارد. هر دو مکتب برای کنترل پرخوری و شکم بارگی، جوع و گرسنگی؛ برای ترک شهوت پرستی،
پاکدامنی؛ برای ترک دنیادوستی، زهد و ریاضت؛ برای ترک پرحرفی و شره سخن؛ سکوت و
خاموشی و برای کنترل خشم و حسد و جاه طلبی، تواضع و فروتنی را سفارش کردهاند.
Self-training and purification is a preliminary step for the exaltation of the soul and human salvation. Self scourges and moral knaveries are considered as the most important obstacles to mystical paths. The Desert Fathers consider fighting against the self scourges as a necessary prelude to the beginning of spiritual transition and covering mystical stages. Muslim mystics too، highly emphasize the purification of self and avoiding moral knaveries.
This article is to study the scourges of self from the viewpoint of the Desert fathers and Muslim mystics in the early centuries of their teaching formation. The procedure of the study is comparative and descriptive –analytic. Identifying the self medically and psychoanalytically، the Desert fathers and Muslim mystics have recognized and enumerated scourges whose methods of confrontation are، to a large extent، similar. Both schools have advised controlling gluttony and gormandism، starvation and hunger، avoiding voluptuousness and worldliness، chastity، piety and asceticism، avoiding garrulity and voracity، silence، controlling wrath، jealousy and ambitiousness، humility and reverence.
خلاصه ماشینی:
"ک: احیاء علومالدین ربع ، مهلکات؛ پدران صحرا، پند و امثال نخستین راهبان مسیحی) آفات نفس در عرفان مسیحی و اسلامی ١- پرخوری و شکم بارگی مسیحیت ، اولین قدم را برای غلبه بر امیال و هواهای نفسانی، کنترل شکم و شکم بارگی می داند و لذا تأکید خاصی بر کم خوری و رژیم غذایی داشته و معتقد است که انسان با خوردن و نوشیدن زیاد در دامن شیطان می افتد و فقط با رها کردن جان از تمام دغدغه های مادی و معنوی و سکنی گزیدن در «کلمه » می تواند در زندگی و مرگ عیسی(ع ) شریک شود.
Early Christian mystics, p) تاریخ رهبانیت علاوه بر مردان، زنان زیادی را نام می برد که دوشادوش مردان دل به رهبانیت سپردند و در این مسیر تا آنجا پیش رفتند که از انجام امور مباحی چون ازدواج و تمامی لذایذ جسمی و دنیوی خودداری می کردند تا بهتر بتوانند به منزلت های عالی در سلسله مراتب روحانی دست یابند و تجرد را کمال و تأهل را بزرگترین حجاب برای زندگی زاهدانه و عاشقانه بدانند، دنیای اولیۀ مسیحی شاهد شکل گیری دیرهای زیادی است که این زنان بنا کردهاند برای نمونه خواهران خونی و نسبی بانیان عرفان مسیحی یعنی آنتونی ، پاخامیوس و اگوستین از جمله آنان بودند که با تجرد، سرپرست دیرهایی بودند که هزاران هزار راهبه را آموزش و تعلیم می دادند(جهت اطلاع بیشتر ر."