چکیده:
امیدواری،احساس مطلوبی است که از ایمان و شناخت نسبت به مبدا هستی حاصل می شود و این تحفه گران بها، موجب نیل انسان به سعادت دنیا وکمال مطلوب ابدی است .اما انسان عصر حاضر،برخلاف پیروزی هایی که بر عوامل طبیعی به دست آورده ،پیوسته از آینده و مسائل مربوط به زندگی در هراس است . برخی از افراد حتی در جوامع دینی به دلیل غفلت از گنجینه های باارزش اسلام ،از درد ناامیدی در رنج اند. دراین مقاله تلاش شده است با مروری بر آیات و روایات ،به اختصارتاثیر امیدواری به خداوند در سعادت دنیا و آخرت فرد بیان شود،که با توجه به اصل تقدم پیشگیری بر درمان ،اگربه این آثارتوجه شود ،می توان از بروز ناامیدی پیشگیری ویا امیدرا درفرد حفظ و تقویت کرد.آثارامیدواری که در این نوشتار بررسی شده است عبارتند از:امیدواری عاملی برای حرکت و تلاش انسان ،بازگشت به سوی خدا،دستیابی به معنای زندگی،شکرگزاری، هموارشدن سختی ها،تکلیف مداری وکسب موفقیت ، تاثیر ناپذیری ازبیم های زیان بخش و مانع بحران های روحی و افسردگی.هم چنین به مهم ترین عوامل دستیابی به امیدواری همچنین ایمان ، شفاعت اولیای الهی،انتظار ظهورمنجی، هماهنگی آرزو با واقعیت ،محبت وخدمت به خلق اشاره شده است .
Hopefulness is a pleasant feeling which is resulted from faith and cognition towards the origin of the universe. This valuable gift leads man towards worldly bliss and eternal optimal perfection. However, human of the current era, despite his victories upon natural resources, is always afraid of future and life-related issues. Even in religious societies some persons suffer from hopelessness (disappointment) due to neglecting Islam's valuable treasures. Thus, the present article, by reviewing verses and narratives in brief, tries to express the effects of hopefulness and trust in God on the individual's happiness and bliss in the world and the hereafter. According to the principle of priority of prevention over treatment, by considering these effects one may prevent hopelessness outbreak and maintain and reinforce hopefulness in oneself. Effects of hopefulness have been reviewed in this article. Hopefulness is a motivation for human's movement and effort, returning towards God, achieving life's goal, thanksgiving, facing the problems, task-orientation, achieving success, resistance against harmful fears, and preventing spiritual crises and depression. In addition, factors of reaching hopefulness, including faith in God and intercession of saints, waiting for the Savior, conformity between wishes and reality, and loving and serving mankind, have been addressed.
خلاصه ماشینی:
آثارامیدواری که در این نوشتار بررسی شده است عبارتند از:امیدواری عاملی برای حرکت و تلاش انسان ،بازگشت به سوی خدا،دستیابی به معنای زندگی،شکرگزاری، هموارشدن سختی ها،تکلیف مداری وکسب موفقیت ، تأثیر ناپذیری ازبیم های زیان بخش و مانع بحران های روحی و افسردگی.
٣-دستیابی فرد به معنای زندگی خداوند متعال انسان را به گونه ای آفریده که میل به کمال را در او قرارداده است و به خاطر همین کمال گرایی و هدفمندی ، بی هدفی در زندگی و بی معنا بودن آن چنین موجودی را ارضا ء نمی کند و زنده ماندن در این سرا و ادامه دادن به حیات ، زمانی برای او ارزش مند است که زندگی اش معنا وهدف داشته باشد.
خداوند در مورد انسان های نا امید درسوره اسراء آیه ٨٣ می فرماید:«و اذا انعمنا علی الانسان اعرض ونا بجانبه و اذا سه لشر کان یؤسا ؛وهنگامی که به انسان نعمت می بخشیم ،روی می گرداند (خودش متکبرانه ) دور می شود وهنگامی که بدی به او می رسد ، بسیار نا امید می شود » یعنی این افراد به قدری کم ظرفیت اند که با مختصری گرفتاری آرامش خود را از دست داده و یأس و ناامیدی بر قلبشان حکومت می کند آن چنان دست پاچه می شوند که انسان باور نمی کند که این ها همان انسان های سابق اند.