چکیده:
قاچاق انسان بعد از قاچاق مواد مخدر و سلاح، رتبه سوم جرایم سازمان یافته در جهان را به خود اختصاص داده و سود میلیاردی در بر داشته است. این جرم در حالی صورت می گیرد که قربانیان آن شامل زنان، دختران، کودکان و ... بوده و اغلب قربانیان از اینکه در دام قاچاق انسان افتاده اند نیز آگاهی ندارند. همچنین برخی از افسرانی که در پرونده های خود با این جرم مواجه می گردند آشنایی کافی را در شناسایی قربانیان نداشته و بعضا با آنان به عنوان مجرمین تردد غیر مجاز مرزی برخورد می کنند. هدف این مقاله شناخت گامهای متعارف برای شناسایی قربانیان قاچاق انسان و برقراری ارتباط با قربانیان، بررسی مشخصه های فیزیکی قربانیان، نحوه بررسی مکان جرم و راه های برقراری ارتباط با آنان می باشد. در این راستا از ویژگی های افسران رسیدگی کننده به این پرونده ها غافل نگردیده و ویژگی های آنان نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله به روش کتابخانه ای و با روش اسنادی نگارش گردیده و آنچه که در این مقاله بر آن تاکید گردیده است بیان ویژگی های افسران تحقیق در خصوص برخورد با قربانیان قاچاق انسان و معرفی انواع قربانیان با ذکر مشخصه های ظاهری و معیشتی آنان می باشد. با بررسی های صورت گرفته شناسایی مجرمین و قربانیان قاچاق انسان امری تخصصی بوده و افسران تحقیق پرونده در بخش مبارزه با قاچاق انسان می بایست ویژگی های احصا شده در مقاله را دارا باشند. در این امر با توجه به اینکه در بخش بازگشت قربانیان به موطن خود، نیروی انتظامی به صورت مستقیم نقشی ندارد، لذا، سازمان های مردم نهاد (NGO) نیز می بایست در اصلاح قربانیان برای بازگشت به موطن خود همکاری نزدیک با پلیس داشته باشند.