خلاصه ماشینی:
"نوشته حاضر بررسی کننده تناقضات ظاهری بین آیات قرآن و عصمت پیامبر است که بعضا دستآویز طاعنان برای خدشه وارد کردن به آن آفتاب تابان میباشند.
حال سؤال این است که استغفار چگونه با عصمت سازگار است؟ شیخ طوسی و ابوالفتح رازی گفتهاند که مراد از گناهان پیامبر، گناهان امت پیامبر است.
اما علامه طباطبایی هم میفرمایند: مراد از استغفار در اینجا این است که، پیغمبر از خدا بخواهد امکان پایمال کردن حقوق دیگران و میل به هوای نفس را که در طبع آدمی نهفته است از بین ببرد و بیامرزد نه استغفار از گناهی که پیامبر انجام داده.
قرآن در زمان آوردن تعبیر عبد در مورد انبیاء دیگر نام آنها را نیز میآورد؛ اما پیامبر اعظم را تنها با عبد صرف یاد میکند و این عبد مطلق، یعنی عبد کامل که به وحدت و کمال دلالت دارد."