منظومه اهل دل - مجله پاسدار اسلام ادب و هنر

که از بهر تو آب آورده‌ام با چشم دریایی اگر چه قامتم خم گشت از کوه فراق تو خدا داند شکستم پشت دشمن را به تنهایی سر تو قطعنامه خواند و من تکبیر می‌گفتم که بر بیدادگر طشت طلا شد طشت رسوایی اگر از شام می‌پرسی ز ننگ شامیان این بس که با سنگ جفا کردند از مهمان پذیرایی چنان داغ تو آبم کرده و از پا درافکنده که ممکن نیست جز با چشم تو زینب را تماشایی به لطف و رأفتت نازم که در ویران‌سرا یک شب سر پاک تو شد بر ما چراغ گردهم‌آیی خدا داد دل ما را ز اهل شام بستاند که بهر کف زدن کردند دور ما صف‌آرایی گرفتم پیکرت را چون به روی دست در مقتل گریبان چاک زد از این شکیبایی، شکیبایی قبول حضرتت افتد که هم چون ابر باران‌زا به یاد حلق خشکت چشم «میثم» گشته دریایی )غلامرضا سازگار( نگاهی به تاریخ سینمای ایران / قسمت 11