چکیده:
تحلیل سیاست خارجی یکی از حوزه های مهم در مطالعات بین المللی است که نه تنها در ایران بلکه در کل به نسبت سایر حوزه های روابط بین الملل کمتر مورد توجه قرار داشته است. در عین حال، این حوزه در دهه های 1950 تا 1970 میلادی بسیار رو به رشد بود و گمان می رفت به مرزهای قابل قبول مفهومی و نظری دست می یابد. اما با زیر سئوال رفتن رفتارگرایی و اثبات گرایی حاکم بر رشته و نیز به زیر سئوال رفتن دستاوردهای آن تلاش های نظری مهم در حوزه آن کاهش یافت. اما از دهه 1990 مجددا این حوره مطالعاتی رو به رشد گذاشت. مسئله ای که در این پژوهش تلاش شده به آن پرداخته شود تبیین احیای این رشته مطالعاتی از دهه 1990 است. یافته های این پژوهش که هم بر مبنای روش های تحلیل کمی و هم کیفی با مطالعه مقالات علمی مرتبط با سیاست خارجی انتشاریافته در بازه زمانی پیش و پس از دهه ی 1990 صورت گرفته حاکی از آن است که مهمترین عوامل موثر در احیای این حوزه مطالعاتی عبارتند از: پایان جنگ سرد و پاسخگو نبودن نظریه های کلان روابط بین الملل به تحولات منجر به آن و نیز پس از آن، ظهور چارچوب های تحلیلی و نظری نوینی در روابط بین الملل که فراتر از حوزه خاص نظام بین الملل بودند و توان دربرگیری مطالعات سطح واحدها را داشتند، و سرانجام ظهور امکانات جدید در حوزه تحلیل.
As one of the important subfields of International Relations، Foreign Policy Analysis (FPA) has attracted less attention than other IR subfields، particularly in Iran. Yet in the 1950’s until the 1970’s this subfield was developing fast and it was supposed to be flourishing conceptually and theoretically. Together with the questions raised against behaviorism and positivism in IR، FPA theoretical achievements were challenged and it experienced a degree of decline. However، it has become more popular amongst IR scholars since the 1990’s. This article seeks to explain FPA revival on the basis of a quantitative and qualitative analysis of academic articles dealing with foreign policy published before and after the 1990’s. It suggests that the end of the Cold War and its aftermaths which could not be satisfactorily explained by IR systemic theories، the emergence of new analytical and theoretical frameworks in IR that could in principle deal with domestic as well as international phenomena، and new analytical facilities that could be used within the existing quantitative approaches in the FPA contributed to the re-emergence of FPA.