چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی پدیده آزارگری و مبارزه با آن از نظر روان شناسی و اسلام بود. بدین منظور، منابع روان شناختی و دینی مرتبط با این موضوع مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بود که با بررسی متون دینی و روان شناسی، ارتباط این مفاهیم بررسی شد. نتایج نشان داد که در دین اسلام و روان شناسی، به انواع آزارگری ها (مانند مسخره کردن، فحش دادن، عیب جویی کردن، غیبت کردن، تحقیر کردن و کتک کاری های فیزیکی) پرداخته شده و به تاثیرات مخرب آن اشاره شده است. با تامل در متون دینی، برنامه های خاصی برای مبارزه با آزارگری ارائه شده است. از جمله این برنامه ها، تقویت رفتارهای جرات مندانه، آگاهی دادن افراد از پیامدهای رفتارهای خود، از بین بردن زمینه های تمسخر، واکنش مستقیم، و قطع رابطه با این افراد می باشند. بنابراین، لازم است برنامه ای برای مقابله با آزارگری با استفاده از رهنمودهای قرآنی و اسلامی در قالب داستان، رهنمودها و با نگرشی روان شناسانه برای اقدامات پیشگیرانه و متناسب با فرهنگ ما تدوین گردد.
The aim of this study was to investigate the phenomenon of abuse and fighting it from the perspective of psychology and Islam. To this end، the psychological and religious sources related to this topic were studied. The research method in this study was descriptive-analytical and the relationship between the concepts was investigated through studying texts on religion and psychology. The results showed that in Islam religion and in psychology، different types of abuse (like ridiculing، cursing، fault-finding، gossiping، humiliating and physical beating) have been investigated and the damaging impacts of such acts have been mentioned. Reflecting on religious texts، specific programs have been offered to combat abuse. Among these programs are strengthening brave behaviors، raising awareness of the consequences of abusive behaviors، eliminating the grounds for ridicule، direct response، and cutting ties with these people. Therefore، using the Quranic and Islamic guidance in the form of stories and guidelines، and through a psychological approach to preventive measures appropriate to our culture، we need to develop a plan for dealing with abusive behaviors.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، سؤال اساسی این پژوهش عبارت است از: آیا می توان از رهنمودهای اسلامی و قرآنی استفاده کرد تا زمینه بروز این پدیده از بین برود و یا به حداقل برسد؟ سؤال دیگر اینکه، رهنمودهای عملی اسلام در این زمینه چیست؟ چگونه می توان رهنمودهای قرآنی و اسلامی را با علم روان شناسی ترکیب کرد؟ روش پژوهش این پژوهش، با مطالعه منابع و پژوهش های پیرامون آزارگری، پدیده آزارگری و آثار آن را مطالعه می کند.
اما خداوند به کسانی که عیب جویی کرده و تمایل دارند این کار زشت خود را ادامه دهند، بدترین عذاب ها را برای آنها در نظر گرفته است (نور: 19).
بنابراین، مشخص است که خداوند از پیامبر اکرم( می خواهد که حتی در کوچک ترین مورد نیز از این افراد پیروی نکند؛ زیرا نرمش نشان دادن موجب می شود که آنها به اهداف خود برسند و سخت گیری موجب بازسازی اخلاقی و رفتاری آنها شود (مکارم شیرازی و همکاران، 1371، ج 24 ص383 و 384).
خداوند می فرمایند: کسانی که از عیب جویی های خود دست بر نمی دارند و آن را دوست می دارند، عذاب سختی برای آنها در نظر گرفته می شود.
این روش ها شامل شوخ طبعی، نادیده گرفتن، آموزش رفتارهای جرأت مندانه، تقویت جسم و ظاهر افراد قربانی، افزایش خود کارآمدی و شکیبایی می باشد که از آنها برای رویارویی با پدیده آزارگری می توان استفاده نمود."