خلاصه ماشینی:
"01 علامه طباطبایی نیز در طی استدلالی که ریشه در دلیل نخستین سهروردی دارد در اثبات نوع خاصی از علم به نام علم حضوری بر این نظر است که علم انسان به ذات و نفس خود عین تشخص بوده و امری شخصی است و غیر قابل صدق بر کثیرین و امور متعدد میباشد(بر خلاف مفاهیم و تصاویر ذهنی).
33 از نظر علامه طباطبایی میبایست میان چهار دسته از مفاهیم کلی قایل به تمایز و تفاوت بود:مفاهیم حقیقی یا ماهوی،فلسفی،منطقی و اعتباری اوصاف هر یک از این ادراکات تصوری از این قرار است:43 الف-مفاهیم حقیقی یا ماهوی:مفاهیمی که هم در خارج موجود هستند و هم در ذهن مانند درخت و انسان.
از نظر ایشان هر تصدیق یا قضیه منطقی هر گاه در قالب هلیات مرکبه باشد(یعنی قضیهای باشد که محمول آن چیزی غیر از وجود موضوع بوده باشد مانند:انسان عالم است)در حالت ایجابی تنها از سه جزء تشکیل شده است که عبارتند از:موضوع،محمول و حکم باید افزود که«نسبت حکمیه،یعنی نسبت محمول به موضوع،جزء قضیه نیست و نیاز به آن در قضیه از آن روست که حکم از آن جهت که یک فعل نفسانی است،برای تحقیق این فعل نفسانی نیازمند بدان میباشد،نه از آن جهت که نسبت حکمیه جزء قضیه است.
این فرایند را میتوان در مورد دیگر ادراکات حسی نیز تعمیم داد و گفت که از نظر سهروردی ادراک حسی حاصل درک حضوری و مشاهده صورتهای مثالی در عالم مثال است44چرا که حسهای دیگر انسان با حس بینایی دارای اختلاف ماهوی نیستند."