خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) میراث ایران در شبه قارهء هند و پاکستان دکتر رضا مصطفوی سبزواری روابط بسیار دیرینه ایران زمین با شبه قاره هند و پاکستان به درازای تاریخ مکتوب میرسد؛همریشه بودن زبان سنسکریت زبان قدیمی هندیان،با زبانهای اوستایی و فارسی باستان1،زبانهای کهن ایرانی و سهم زبان فارسی در شکل گیری و پیدایی زبان اردو خود زیر بنای همه پیوندهای فرهنگی میان این دو ملت کهنسال است.
بیشترین میراث به جا مانده از فرهنگ و تمدن ایران در شبه قاره مربوط به زبان فارسی بوده که تجلیات آن به صورت انبوه کتابهای منتشر شده در زمینههای تاریخ،لغت،تذکره،دستور زبان فارسی، علوم گوناگون و متون عرفانی کاملا آشکار *گسترش دین اسلام که مرحلهء اصلی و عملیتر آن به وسیلهء سپاهیان محمود غزنوی انجام گرفت و هم توسعهء فرهنگ دیرپای ایرانی در شبه قاره که هر دو به وسیلهء ایرانیها صورت پذیرفت،سبب گردید تا در دورههای بعد میراث گرانقدری در آن سوی مرزهای جغرافیایی کشورمان نیز از زبان و ادب فارسی و فرهنگ ایرانی سالها ماندگار گردد.
متون عرفانی فارسی تألیف یافته در شبه قاره و وجود عارفان بزرگ در آن خطه از جمله میراث ارزشمندی محسوب میشود که بر روی هم نقش مهم و فراگیری حتی در میان تودههای مردم و فرهنگ عمومی مردم شبه قاره داشته است که از جمله همین میراثهای جاویدان مشترک میان ایران و شبه قاره میتوان به «کشف المحجوب»تألیف علی بن عثمان هجویری معروف به حضرت داتا گنج بخش اشاره کرد که یکی از معتبرترین متون منثور عرفانی محسوب میگردد و در حکم دایرة المعارفی برای عارفان چهار سده نخستین دوره اسلامی است."