چکیده:
این تحقیق چگونگی رابطه بین کیفیت حسابداری با کارایی مخارج سرمایه ای شرکت ها را بررسی می کند. فرضیه نخست تحقیق بیان می کند که کیفیت بالاتر اطلاعات حسابداری، از طریق کاهش مسائل نمایندگی، کارایی مخارج سرمایه ای شرکتها را افزایش می دهد. فرضیه دوم تحقیق بیان می کند که این تاثیر در شرکت هایی که بیشتر از طریق حقوق صاحبان سهام (انتشار سهام در بازار سرمایه) تامین مالی نموده اند، بیشتر است. نتایج حاصل از آزمون های مختلف فرضیات تحقیق را تایید می کند.
خلاصه ماشینی:
چنانچه بازار در مورد شرکت یا کیفیت پروژه های سرمایه ای شرکت اطلاعات کمی داشته باشد (عدم تقارن اطلاعاتی)، برای تامین سرمایه صرف ریسکی تقاضا خواهد کرد که این صرف ریسک با متوسط صرف ریسک تقاضا شده برای همه شرکتها برابر است.
جهت آزمون فرضیه دوم تحقیق که پیشبینی میکند که در شرکتهایی که تامین مالی آنبیشتر از طریق صدور سهام صورت گرفتهاست نسبت شرکتهایی است که از طریق بدهی تامین مالی کردهاند، کیفیت بالاتر حسابداری حساسیت جریان نقدی-سرمایهگذاری را بیشتر کاهش میدهد، ابتدا شرکتها بر اساس نسبت جمع کل بدهیها به کل داراییها مرتب می شوند.
شرکتهایی که در پایین میانه قرار میگیرند (سهم عمدهای از سرمایه این شرکتها از طریق بدهی تامین مالی شده اند)، به سبب دسترسی بستانکارن به اطلاعات مورد نیاز خود از کانالهایی بجز اطلاعات در صورتهای مالی، کیفیت اطلاعات حسابداری نباید حساسیت جریانهای نقدی داخلی-سرمایهگذاری شرکتها را تحت تاثیر قرار دهد.
چنانچه منبع تامین مالی شرکتها در بر رابطه بین کیفیت اطلاعات حسابداری و حساسیت جریانهای نقدی-سرمایهگذاری ها تاثیر گذار باشد، بایستی ضریب این متغیر مصنوعی (4α) در رگرسیون برآورد شده معنادار باشد.
به عبارت دیگر، با توجه به علامت ضریب منبع تامین مالی و معنادار بودن آن، میتوان نتیجه گیری کرد که در شرکتهایی که از طریق حقوق صاحبان سهام تامین مالی کردهاند، کیفیت اطلاعات حسابداری باعث کاهش حساسیت سرمایهگذاریها به جریانهای نقدی داخلی شده و از این طریق باعث افزایش کارایی و اثر بخشی سرمایهگذاری (مخارج سرمایهای) شرکتها میشود.