چکیده:
مسئلهی جمعیت یکی از موضوعات موردنظر برنامهریزان و سیاستگذاران در هر جامعهای است. امروزه، مقولهی جمعیت تنها به عنوان یک موضوع مجرد مطرح نیست، بلکه این امر یک مسئلهی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی گسترده و پیچیده است که باید به همهی جوانب آن جامع و صحیح نگریسته شود. مشکل جمعیتی ایران تنها در کاهش نرخ رشد خلاصه نمیشود بلکه توزیع نامتناسب جمعیت و تراکم بالای برخی مناطق و شهرها نیز وجود دارد. به نظر میرسد که علت اصلی کاهش نرخ رشد ایران هم ریشه در این امر دارد. از این رو در سیاستگذاریها باید به این مطلب توجه وافر گردد. در این میان اهمیت سیاستهای غیرمستقیم تقنینی ناظر به جمعیت بسیار بیشتر از سیاستهای مستقیم است و هر دوی این سیاستها باید با تمرکز بر اصل تناسب و منطقهگرایی انجام شود. در واقع با توجه به محدودیت منابع مالی دولت و لزوم اقدامات موثر برای افزایش جمعیت، قانونگذاران و سیاستگذاران میبایست به آثار قوانین و مقررات عمومی کشور توجه کنند. بدین ترتیب هم ضریب موفقیت این سیاستها افزایش مییابد و هم علاوه بر افزایش جمعیت به توزیع موزون و متناسب آن نیز کمک میشود.
The population is considered one of the topics of interest to planners and policy-makers in any community. Nowadays، the population is not only as a single subject but it is a vast and complex political، social، economic and security matter that must be seen its all aspects comprehensively and accurately. Iran's demographic problem is not only in growth rate but there are also inappropriate distribution of population and high population density in urban areas and we claim that this matter is the main reason for reducing of the growth rate of iran’s population. Thus، in policies should be attention to this point. The importance of indirect legislative policies concerning the population is much more than direct policies; which of course did not pay attention to it، and both of these policies should be made with a focus on the principle of proportionality and regionalism. In fact، according to the government's limited financial resources and the need to take effective measures to increase the population، what should be of interest to legislators and politicians، is the attention to the public acts and regulaions. So the success rate of these policies will increase and in addition to population increase، it will also help to harmonic and proportional distribution.
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که ساختار جمعیتی کشور در طول پنجاه سال اخیر بسیار ناموزون شده و این امر از اواسط دههی 60 سرعت و شتاب بالایی به خود گرفته است و تراکم بالای جمعیتی در برخی مناطق و کاهش محسوس جمعیت در برخی نواحی دیگر کشور، مشکلات متعددی را به وجود آورده است که یکی از مهمترین تأثیرات آن کاهش رشد جمعیت بوده است و نیز با در نظر گرفتن اینکه منابع کشور برای اجرای سیاستهای جمعیتی (مستقیم و غیرمستقیم) محدود است، اهمیت منطقهگرایی در سیاستگذاری جمعیتی بیشتر نمایان میشود.
این مسئله در رابطه با سیاستها و قوانین غیرمستقیم باید پررنگتر باشد و با ایجاد امکانات و تسهیلات شغلی و رفاهی در شهرهای کوچک و مناطق کمجمعیتتر علاوه بر اینکه موجب آبادانی این مناطق فراهم میشود به افزایش جمعیت و بازتوزیع جمعیت نیز کمک میکند؛ از جملهی این راهکارها عبارتاند از: رشد و توسعهی شهرهای کوچک، سیاست حمایت از بقای روستاها و جلوگیری از تبدیل شدن به شهر و فراهم کردن هر چه بیشتر امکانات در مناطق توسعه نیافته (سیاست غیرمستقیم) و اختصاص بودجه با توجه به وضعیت جمعیتی مناطق و دوری از وضع قوانین یکدست و یکسان برای همه مناطق و استانهای کشور (سیاستهای مستقیم)."