خلاصه ماشینی:
"به هر حال،علی رغم فتوحات چشمگیر و به ظاهر آسانی که نصیب تازیان میشد،شواهدی در تاریخ در دست است که نشان میدهد تلفات اعراب در این زد و خوردها،بسیار بوده است؛ زیرا،«اهتمام عمر به ادامه فتوحات مسلمین در سرزمین پارسیان،او را واداشت تا پیش از نماز صبح همان شب که ابو بکر وفات یافت،کسان را دعوت کرد که:با«مثنی بن حارثه شیبانی»سوی دیار پارسیان روند؛اما تا سه روز،کسی به قصد عزیمت به سوی پارسیان،رغبت نشان نمیداد؛ زیرا«جبهه پارسیان،ناخوشایند بود؛که قدرت و شوکت و نیروی آنان بسیار بود و برامتها،تسلط یافته بودند.
ستاره شمر بود و بسیار هوش به گفتار موبد نهاده دو گوش شاهنامه(8322) شاید بتوان با اطمینانی بیشتر گفت:توصیف رستم از تازیان و پیش بینی وقایع بعدی که بر ایرانیان روی خواهد آورد-و در نامه رستم مذکور است- توسط حماسه سازان بعد از اسلام،به شاهنامه رسیده و الحاق گردیده است؛یا از آن حکیم توس است که علی رغم شکوه حماسی وقایع پیشین، مشاهده این که تمامی آن جبروت«هبأمنثور» میگردد،خشم و اندوه او را برانگیخته است تا نظر خویش را در باب تازیان و شیوه جهانداری آنان، بدین گونه به تصویر کشد و قید تاریخ استقلال نیمه مستحکم ایرانی در قرن چهارم هجری(سامانیان)، موید این گمان تواند بود.
و آیا نمیشود با اطمینان بیشتری بر این باور پای فشرد که رستم در میدان نبرد غفلتا مورد حمله قرار گرفت و«ترور»شد؛خواه از جانب گروه نخست باشد و خواه از سوی گروههای دوم!؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) (1)-شاهنامه کهن(پارسی تاریخ غرر السیر)،حسین بن محمد ثعالبی مدغنی،ترجمه سید محمد روحانی،انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد،چاپ اول،2731،ص 904،«..."