چکیده:
مفهوم امنیت به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی رشته روابط بینالملل، به موازات تحولاتی که در نظام بینالمللی و الگوهای رفتاری بازیگران رخ داده، دچار تحول گردیده است. از جوامع اولیه تا اواخر دهه 1991 مفهوم امنیت مضیق حکفرما بود. اما از سال 1991 به بعد امنیت موسع مطرح شد. بنابراین عملکرد شورای امنیت از سال 1991 تا 2010 حائز اهمیت است زیرا در این دوران شورا، نگاه گسترده تری نسبت به مفهوم امنیت داشته و متناسب با آن خلع سلاح و کنترل تسلیحات، تروریسم، حقوق بشر، محیط زیست و بیماریهای واگیردار را از موارد امنیتی دانسته است. به همین سبب شورای امنیت در جهت مبارزه با این موارد سعی در ارائه راهکارهایی برای مقابله با آنها داشته است. در این راستا شورا قطعنامه هایی را صادر نموده و یا آنکه در نشستهای خود به این موارد پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
بنابراین عملکرد شورای امنیت از سال ١٩٩١ تا ٢٠١٠ حائز اهمیت است زیرا در این دوران شورا، نگاه گسترده تری نسبت به مفهوم امنیت داشته و متناسب با آن خلع سلاح و کنترل تسلیحات ، تروریسم ، حقوق بشر، محیط زیست و بیماریهای واگیردار را از موارد امنیتی دانسته است .
مهم ترین اقدام شورای امنیت در رابطه با نقض حقوق بشر در دوره زمانی مورد بررسی شده ، به شرح ذیل می باشد: ١) سال ١٩٩١ در قضیه عراق : شورای امنیت در قطعنامه ی ٦٨٨ مورخ ٥ آوریل ١٩٩١ سرکوب مردم غیر نظامی بویژه کردها را محکوم کرده و عواقب آن را تهدید برای صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی دانست (٦٨٨/SC/Res).
٣) سال ١٩٩٢ در قضیه سومالی: شورا در قطعنامه ٧٩٤ در مورد سومالی، تراژدی انسانی و ممانعت از ارسال کمک های بشر دوستانه که از جمله موارد نقض حقوق بشر بود را تهدید صلح و امنیت بین المللی تلقی نمود (٧٩٤/SC/Res).
(٨٤١٩١٧٩٤٠/SC/Res) ٦) سال ١٩٩٧ در قضیه آلبانی: در قطعنامه ١١٠١ شورای امنیت اعلام می نماید که وخامت شرایط داخلی آلبانی در پی آن نقض حقوق بشر را به دنبال داشته است و این شرایط و تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی به شمار می رود.
در راستای این دیدگاه در فاصله زمانی ١٩٩١ تا ٢٠١٠ شورا در مورد ایدز قطعنامه ای صادر نمود و از آن به عنوان تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی یاد کرد و در نشست ها و اجلاس های خود راه های مبارزه با آن را مورد بحث و بررسی قرار داد.