چکیده:
هدف از این مقاله ، بررسی اثرات فرهنگ و سنت دینی در مـدیریت فعلـی شـهرها اسـت . روش تحقیق ، بررسی نظریه ها و سپس آزمون فرضیه و تبیین روابط بین پدیده ها و افزودن به مجموعه دانش موجود در زمینه خاص عناصر مدیریت فضای شهر اسلامی است که با توصیف اسـنادی و تحلیل پیمایشی در جهت رد یا قبول فرضیه با کمک روش پیمایشی و توصیفی و تحلیـل علـی فرضیه ها در بوته آزمایش قرار می گیرد (علی یا پس رویدادی ). یافتـه هـا حـاکی از آن اسـت کـه مدیریت شهری بخش مرکزی تهران با الگوهای ایرانی اسلامی بر جای مانـده از گذشـته بـرای حفظ و احیای این عناصر مطابقت دارد.
خلاصه ماشینی:
بنابراین چنانچه مطابق هدف و فرضیه بخواهیم عناصر متمایزکننده شهر اسلامی را از دیدگاه شهروندان شناسایی و تـأثیر آن را در مدیریت شهری ارزیابی کنیم ، اولین سؤال از شهروندان این است که چـه دلایلـی دارند که از بخش مرکزی تهران به عنوان محدوده ای مذهبی و دارای عناصر شـهر اسـلامی یاد کنند.
جمع بندی و نتیجه گیری در بررسی تأثیر فرهنگ اسلامی ایرانی در مدیریت فضاهای کالبدی شهرها، همان گونه کـه ملاحظه شد، تمـدن اسـلامی طـی صـدها سـال الگـویی بـرای مـدیریت فضـاهای کالبـدی شهرهای کشورهای اسلامی بوده و بر اساس آن ، هسته های اولیه ایـن شـهرها شـکل گرفتـه است .
نتـایج مطالعـات تـأثیر فرهنـگ ایرانـی اسـلامی در مـدیریت شـهری بخـش مرکزی تهران حاکی از آن است که علی رغم وجـود بافـت سـنتی و ارگانیـک موجـود در بخش مرکزی تهران ، این محدوده همچنان دارای ساکنین مذهبی ، عناصر کلیدی شـهرهای 930209 اسلامی همچون بازار، مسجد جامع ، مکان های مقدس ، موقوفات و غیـره اسـت ، امـا بخـش مرکزی تهران تحت تأثیر رشد چند دهه اخیر شهر قرار گرفته و همچنان مدیریت یکپارچـه بر فضاهای جدید و قدیم شهر تهران اعمال می شـود کـه ایـن مسـئله باعـث شـده اقـدامات مدیریتی شهر به بهسازی برخی فضـاها، تمرکززدایـی ، حفـظ و نگهـداری تعـدادی از آثـار باستانی ، تأمین خدمات زیربنایی و غیره محدود شود.