چکیده:
اهداف تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازیافت فعال شامل:شنا کردن با نسبت 3:1 کاربه استراحت؛ پای دوچرخه؛هواگیری همچنین بازیافت غیر فعال(نشستن روی لبهء استخر)بر رکورد شنای صد متر قورباغه در شناگران نخبه و بررسی تأثیر هر یک از نوع بازیافت بر بازگشت ضربان قلب در پایان صد متر شناست.نمونهء آماری این تحقیق شامل 19 نفر از شناگران ردهء سنی 13 تا 14 سال پسر از تهران بود که زیر نظر مربیان بین المللی و کمیتهء فنی فدراسیون شنا در تمرینهای مستمر(6 روز هفته)شرکت داشته و مسلط به چهار شنا بودهاند.روش اجرای تحقیق نیمه تجربی بود و برای اندازه گیری متغیرها،ابتدا از همهء شناگران به صورت انفرادی رکورد صد متر گرفته شد(پیش آزمون).
سپس نوعهای بازیافت را به مدت سه دقیقه اجرا کردند،پس از این مدت دوباره رکورد شنای صد متر گرفته شد(پس آزمون).این رکوردها برای هر نفر شامل 4 دورهء سه مرحلهای(یک پیش آزمون و دو پس آزمون برای هر یک از نوعهای بازیافت)بود و تأثیر هر یک از مراحل بازیافت بر زمان رکوردها با یکدیگر مقایسه شد.تعداد ضربان قلب در 6 ثانیه ابتدا و انتهای هر سه دقیقه از بازیافت گرفته شد و تأثیر بازیافتها بر سرعت بازگشت ضربان قلب مقایسه شد.تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری اندازه گیریهای تکرار شده و آزمون مقایسهای نشان داد که:
-بین میانگین اولین رکوردهای صد متر در دورههای مختلف تفاوت معنیدار وجود ندارد.
2-بین اثر چهار نوع بازیافت بر رکورد دوم در دورههای مختلف تفاوت معنی دار وجود دارد،ولی این اثر بر رکورد سوم در دورههای مختلف تفاوت معنیدار ایجاد نکرد.
3-بین بازگشت ضربان قلب در مدت سه دقیقه اول از بازیافتهای مختلف تفاوت معنیدار وجود ندارد،ولی بین بازگشت ضربان قلب در مدت سه دقیقه دوم از بازیافتهای مختلف تفاوت معنیدار وجود دارد.
نتیجه این است که در شرایط خاص این تحقیق بین بازیافت فعال و غیر فعال تفاوت معنی داری وجود نداشت.با توجه به تفاوت مشاهده شده در نتایج مربوط به بازیافت از نوع شنای آرام در مقایسه با سایر نوعهای بازیافت فعال،به نظر میرسد که شنای آرام بهترین نوع بازیافت است همچنین تغییر های ضربان قلب در پی نوعهای بازیافت،شاخص مناسبی برای پیش بینی عملکرد شناگران نبود.
خلاصه ماشینی:
"در این تحقیقها بالاتر بودن ضربان قلب در بازیافت فعال بیانگر افزایش متابولیسم بدن برای دفع بهتر و سریعتر مواد زاید و نیز بازسازی اکسیژن میوگلوبین و ذخیره سازی گلیکوژن عضلانی است.
3-بین اثر بازیافت شنای پای دوچرخه و شنای آرام،بر میانگین سومین مرحله رکورد صد متر تفاوت معنی دار وجود دارد(به تصویر صفحه مراجعه شود).
به طوری که در تحقیقی عنوان شد،سرعت دفع لاکتات هنگام بازیافت فعال در ورزشکاران استقامتی بیشتر از سرعتی است(19)و چون در این تحقیق به دلیل محدود بودن جامعه آماری امکان دسته بندی شناگران استقامتی و سرعتی در دو گروه مجزا وجود نداشته،تفاوت بین بازیافت شنای آرام و استراحت معنی دار نبوده است.
3-بین اثر بازیافت شنای پای دوچرخه و شنای آرام بر میانگین سومین مرحلهء رکوردهای صد متر تفاوت معنی داری وجود دارد(008/0 p).
معنی دار بودن این نسبت (9/112 ثانیه پس از بازیافت پای دوچرخه و 3/110 ثانیه پس از بازیافت شنای آرام)در سطح خطای 1%حایز اهمیت است و تفاوتی که در مرحلهء قبل وجود داشت در این مرحله نیز تکرار شده است،علت این تفاوت در قسمت قبل ذکر شده و از تکرار آن خودداری میشود.
نکتهای که باید به آن اشاره شود نبودن تفاوت معنی داری است که بین رکوردهای صد متر پس از بازیافت شنای آرام(s3/110) استراحت(s5/111)و هواگیری(s7/111)وجود دارد(شکل 3).
برای مثال،درست است که ضربان قلب و اکسیژن مصرفی در هنگام بازیافت شنای آرام و پای دوچرخه یکسان است،اما چون بدن هنگام شنای آرام به حالت افقی قرار دارد، تسهیل وریدی بیشتر از موقع اجرای پای دوچرخه است و احتمالا موجب افزایش کارآیی سیستم قلبی عروقی میشود."