چکیده:
سبک زندگی را روش زندگی اشخاص، گروهها یا جوامعی دانسته اند که در مواجهه با روابط فیزیکی، روانی، اجتماعی و اقتصادی روزانه خود میباشد. این سبک را چه روش زندگی بدانیم و چه منش برخاسته از بینش، اما نمی توان از هنر بودن آن چشم پوشید، البته مجموعه ای از هنرها که یک سبک و الگوی کلان را شکل می دهد. اما مساله فراروی مقاله، هنرهای کمی و کیفی در سبک زندگی مومنانه است که جوهره این سبک همان ایمان به خداست. در این مقاله به تبیین چهار هنر تفکر، توکل، تودد و تلذذ پرداخته شده است. بطوریکه هنرتفکر، هنر پردازش و ویرایش معلومات در پرتو قوه عقل است که نوعی تعامل خردمندانه انسان با خویش است. توکل هنر اعتماد در واگذاری امور به خداست، اعتماد به خدایی که منشاء اعتماد به نفس است.در واقع توکل نوعی تعامل واقع بینانه با خداست. تودد نیز هنر دوست داشتن و محبت ورزیدن به دیگران است که عامل و شاخصی مهم برای سبک زندگی مومنانه و تعاملی نوع دوستانه با خلق خداست. و در نهایت تلذذ، که آن هم یک هنر است؛ هنر لذت بردن از زندگی و بهره مندی هدفمند از دنیاست که نوعی تعامل هوشمندانه با دنیا و پدیده ها و مواهب آن قلمداد می گردد.شایان ذکر است روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بر اساس گردآوری فیشهای به اصطلاح کتابخانه ای است که در سه مرحله طرح، اجرا و گزارش مقاله را به سامان رسانده است
خلاصه ماشینی:
به باور شیعه، محل زدن ضربه کاری برای سعادت در سبک زندگی، رجوع به آموزه¬های اهل بیت علیهم السلام است که مقامی بس شگفت دارند؛ به عنوان مثال امام رضا علیه السلام در حدیثی عمیق و انیق موضوع تأیید خاص امام (موید بودن امام از سوی خدا) را کمی بیشتر می¬شکافد: «خداوند متعال ما امامان را با روح مقدس و مطهری از جانب خود تایید و مدد می¬نماید که این روح یک فرشته نیست و با هیچ یک از انبیا پیشین جز پیامبر اسلام همراه نبوده وآن روح همواره با ما ائمه بوده و این روح عمودی از نور است که بین ما و خداوند متعال قرار دارد» (صدوق،1404، 1، 217).
مسلم است که ارزش سبک زندگی یک مؤمن، در گرو بندگی اوست و در منشور معرفتی امام رضا (علیه السلام)، برترین بندگی و به طور اساسی بندگی، همین کثرت تفکر و اندیشیدن معرفی شده است؛ یعنی هنر تفکر و اندیشیدن، جوهره سبک زندگی که همان عبودیت است را رقم می¬زند.
به طور اساسی این نکته جالب توجه از کلام حضرت رضا برمی¬آید که لذت¬های مشروع راه را برای اداره سبک زندگی بهتر هموارتر می¬کند؛ زیرا امام (علیه السلام) تفریح و سرگرمی¬های لذت بخش را، یاور و مقوم اداره زندگی قلمداد کرده است که با کمک آن بهتر می¬توان در امور دنیوی به موفقیت رسید (مجلسی، 1403، 208).