چکیده:
استفاده از سیستمهای رایانهای و اتصال آنها از طریق شبکه و اینترنت، منجر به ایجاد مشکلات امنیتی بسیاری در رایانهها شده است. توسعه روز افزون فناوریها و روند فزاینده اتکای انسانها به رایانهها برای انجام کارهای حیاتی خود، حاکی از آن است که مشکلات امنیتی آینده ممکن است پیامدهای جدیتری را نسبت به رخدادهای امروزی در پی داشته باشد. یکی از تأثیرگذارترین مهارتها برای برقراری امنیت در فضای مجازی، مهارت هککردن و نفوذ به سیستمها است. هک انواع مختلفی دارد که بنظر میرسد برخی از آنها اخلاقی و برخی غیراخلاقی باشند. ملاک اخلاقیبودن یا نبودن هک میتواند انگیزه هکر و چگونگی استفاده او از این مهارت باشد. برخی از افراد میگویند تا زمانی که هک هیچ آسیب جدی در پی نداشته باشد، نفوذ میتواند موجب توسعه امنیت سیستمها شود، اما بسیاری از افراد با این نظر مخالف بوده و معتقدند که نفوذ تقریبا همیشه آسیبرسان بوده و اشتباه است. با توجه به تأثیر امنیت فضای مجازی در زندگی روزمره انسانها و نیز اهمیت زیست اخلاقی، در این مقاله به بررسی هککردن از منظر اخلاقی پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به آسیبهای فردی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ناشی از هک و کافینبودن بازدارندگی قوانین جرایم رایانهای و همچنین با در نظر داشتن این نکته که هکرها معمولا بهگونهای عمل میکنند که قابل شناسایی نباشند و اعمال آنان نیز تا حدودی قابل ردیابی در مراجع قضایی نیست، نیاز به بررسی اخلاقی این موضوع بهشدت احساس میشود، چون ضمانت اجرای اخلاق، وجدان درونی افراد است، برخلاف حقوق که ضمانت اجرای آن بیرونی است.
این گروه برای اینکه امنیت سیستمها و شبکه سازمان را بررسی کنند و نقاط ضعف امنیتی آنها را به دست آورند، باید در کلیه سیستمهای سازمان تست نفوذ انجام دهند.
حال اگر شما به اطلاعاتی که برای یادگیری و توسعه امنیت سیستمها لازم است دسترسی نداشته باشید، چگونه میتوانید سیستمی را تعمیر کنید یا امنیت آن را توسعه دهید؟ بنابراین، از دیدگاه هکرها باید سیستمی باز داشته باشیم که دسترسی به اطلاعات برای همه آزاد باشد و هیچ مرزی میان یک هکر و اطلاعات و تجهیزات مورد نیاز که او برای افزایش دانش خود و توسعه سیستمها وجود نداشته باشد (Denning, 1990: 4,5).
طبق استدلال هکرها نیز ممکن است نفوذ و استفاده از سیستمهای دیگران حق مالکیت آنان را نقض کند، ولی مطابق اصل اخلاقی «جلوگیری از هدر رفتن منابع» محدود میشود (Himma, 2008: 229,230).
بنابراین، هکرهای کلاهخاکستری برای جلوگیری از هدر رفتن منابع، حریم خصوصی و حق مالکیت دیگران را نقض میکنند و کار خود را نیز اخلاقی میدانند.