چکیده:
در این پژوهش با تتبع و استناد به منابع متعدد فقهی ثابت شده است وجود یا عدم اشتراط امانت به تنهایی نمیتواند ضابطه صلاحیت سرپرست کودک قرار بگیرد؛ بلکه در صورتی که عدم امانت سرپرست کودک به ضرر کودک و دفع مصلحت وی منجر گردد، باعث سلب صلاحیت از سرپرست کودک میشود بویژه اگر سرپرستان کودک، پدر و مادر واقعی وی باشند؛ زیرا حضور کودک نزد والدین خود تا وقتی که به فسق متجاهر نباشند، شرط اساسی سلامت و تربیت صحیح کودک است ؛ زیرا والدین به دلیل شفقت ذاتی که نسبت به کودک خویش دارند بیش از هر شخص دیگری به کار مربوط به تربیت کودک اهتمام خواهند ورزید.
خلاصه ماشینی:
میتوان تمامی موارد کاربرد فقها را از مشتقات واژه «امانت » به صورت زیر بیان کرد: ١ ـ عدم ضمان: در بسیاری از موارد فقها واژه «امین » را به کار برده اند و مقصودشان، عدم ضمانت فردی است که وی را امین دانسته اند (حلی ، ١٤٠٥ ه ق: ١٣٣ و ابن بابویه ، ١٤١٣ه ق، ج ٣: ٢٥٧ و طرابلسی ، ١٤٠٦ ه ق، ج ٢: ٦٥ و حلی ، ١٤١١ ه ق: ١٠٥ و ١١٦ و عاملی ، ١٤١٠ه ق: ١٤٣ و ١٤٥ و نراقی، ١٤٢٥ ه ق: ٣١١ و ٣٢٩ و نجفی ، أنوار الفقاهه ـ کتاب الحواله ، ١٤٢٢ه ق: ٧؛ رشتی گیلانی نجفی ، ١٣١١ ه ق: ٢٤٥؛ هادی همدانی ، ١٤٢٠ ه ق: ٧٤؛ مامقانی ، ١٣١٦ ه ق، ج ٢: ٢٨٢؛ نجفی، ١٤٢٣ ه ق، ج ٤: ١٩؛ قمی ، ١٤٢٣ ه ق، ج ٢: ٣٣٢؛ نجفی ، ١٣٥٩ ه ق، ج ٢ قسم ١: ٢٨٢؛ نجفی ، ١٣٦٦ ه ق، ج ٣: ٢٢ و ٢٤ و ٤٢؛ طباطبایی حکیم ، ١٤١٦ ه ق، ج ١٢: ٢٥٧ و ٢٦٠؛ مدرسییزدی ، ١٤١٠ ه ق: ٥٩١؛ موسوی خمینی ، ١٤٠٤ ه ق: ١٥٨ و ١٦٠؛ موسویخویی ، ١٤٠٩ ه ق، ج ١: ١١٦؛ موسوی گلپایگانی ، ١٤١٣ه ق، ج ٢: ٢٨ و ٤٤؛ وجدانی فخر، ١٤٢٦ه ق، ج ٩: ١٥٩؛ روحانی قمی ، ١٤١٧ ه ق: ٢٦١؛ موحدی لنکرانی ، ١٤٢٥ ه ق: ٣٨ و ١١٢ و ٢٦٤؛ ایروانی ، ١٤٢٧ ه ق، ج ٢: ١١٨؛ وحید خراسانی ، ١٤٢٨ه ق، ج ٣: ١٤٤ و ٢٠٤؛ شبیری زنجانی ، ١٤٢٨ ه ق: ٤٧٩؛ حسینی سیستانی ، ١٤١٦ ه ق: ٢٥٩؛ ترحینی عاملی ، ١٤٢٧ ه ق، ج ٤: ٦٧٦ و ج ٥: ٤٣٥؛ طباطبایی قمی ، ١٤٢٣ ه ق: ٩٤؛ صافی گلپایگانی ، ١٤١٦ه ق، ج ٢: ٢٩ و ٤٠؛ نجفی ، ١٤٢٧ ه ق: ١٦٦ و ١٧٢ و ١٩٩؛ یوسفی فاضل ، ١٤١٧ ه ق، ج ٢: ٤١ و ٨٠؛ حلی ، ١٤١٨ه ق، ج ١: ١٥٥ و ١٦٥؛ عاملی، اللمعه الدمشقیه فی فقه الإمامیه، ١٤١٠ه ق: ١٦٠؛ فقعانی ، ١٤١٨ ه ق: ١٨٨ و بحرالعلوم ، ١٤٠٣ه ق، ج ٤: ١٧٠؛ طباطبایی حکیم ، ١٤١٥ه ق، ج ٢: ٢٢٧؛ آملی ، ١٣٨٠ ه ق، ج ١٢: ٢٨٥؛ موسوی خویی ، ١٤١٠ه ق، ج ٢: ٢٢٣؛ طباطبایی قمی ، ١٤١٥ ه ق، ج ٢: ٣٦؛ موحدی لنکرانی ، ١٤٢٨ ه ق: ١٨٩؛ حسینی سیستانی ، ١٤٢٢ه ق: ٥٠٩؛ حسینی سیستانی ، ١٤١٧ه ق، ج ٢: ٤٣٥؛ فیاض کابلی ، بیتا، ج ٨: ٣٩٠؛ سیفی مازندرانی ، بیتا: ١٩٨ و ٢٢٤).