خلاصه ماشینی:
"چنین پدیدهای از نظر زیستشناسی امری بدیع نیست زیرا از زمان رامون کاخال (1911)Cajal اعتقاد بر این بوده است که کدگذاری اطلاعات در مغز بواسطهی تغییرات در سطوح تماسی نرونها صورت میپذیرد.
با وجود آنکه از مدتها پیش تصور میشد که بیان ژنها تحت تأثیر عوامل زمانی،مکانی و بیوشیمیائی قرار دارد،تنها در همین اواخر بوده است که در مطالعات به نقش تجربیات حسی فردی پس از تولد (مانند در معرض نور قرار گرفتن)در تنظیم بیان ژن اشاره شده است (برای مثال (Black 1984,1991 .
برای مثال سیستم بینائی در حال رشد تقریبا همواره در معرض نور با الگوهای مشخص patterned قرار دارد به عبارت دیگر لزومی ندارد که برای کلیه جزئیات یک سیستم عصبی پیچیده ژنهایی پیشبینی شود بلکه محرکهای محیطی مشخصی میتوانند وظایف مشابهی را انجام دهند.
طبق نظریه گرینوف و همکاران(منابع پیشین)این نوع ذخیرهسازی اطلاعات معمولا مرتبط با شکل ویژهای از تغییر نرونی است که از آن با نام"دست دادن انتخابی سیناپسها" pruning یاد میشود.
در سطح درونداد محیطی خارجی،تمایزات دیگری نیز مطرح شده است: الف)محیط منحصر به نوع یا Species-Typical Envirnment(STE) که تقریبا معادل ذخیرهسازی مربوط به تجربهء اجتنابناپذیر میباشد.
یک تفاوت عمده میان دو تحلیل فوق در این است که در الگوی جانسون و مورتون،دو نوع ذخیرهسازی اطلاعات به مکانیزمهای سیناپسی متفاوتی در مغز منتهی میشوند.
در آزمایشهایی که در درونداد(حسی)تالامیک به منطقهای از کورتکس فوق العاده کاهش یابد ساختار شش لایهای کورتکس همچنان محفوظ میماند،گرچه منطقهای از قشر مغز که توسط این دروندادها عصبگیری میکنند،کاهش حجم نشان میدهند McConnell 1988) O''Leary Stanfield 1985, 1989, O''Leary Terashima 1988, (O''Leary et al."