خلاصه ماشینی:
"گرچه نخستین داستان نویسان آفریقایی،با آشنایی با آثار داستان نویسان اروپایی،و با تقلید از شیوه نگارش نویسندگان اروپایی؛به داستان نویسی روی آوردند،ولی دیری نگذشت که نسل جدیدی از جوانان آفریقایی به گروه داستان نویسان این سرزمین پیوستند،و با توجه به آگاهی و دانشی که از وضعیت اجتماعی،سیاسی و اقتصادی منطقه خود داشتند،در داستانهایشان به پردازش تصویر واقعیتهای عینی جامعه خود پرداختند،و اندک اندک ادبیات داستانی آفریقا را به سوی ادبیاتی مبارز،معترض و عدالت خواهی رهبری کردند؛تا بدانجا که سبک جدیدی را در ادبیات داستانی به وجود آوردند؛و این نوآوری به ادبیات ضد استعماری معروف شد.
این گروه گرچه سیاه پوست نیستند،ولی داستانهایی مینویسند که موضوع و مکان آن آفریقاست و به اصطلاح نویسندگانی هستند که درباره آفریقا و مردم این سرزمین داستان مینویسند؛و به همین دلیل هم اغلب جزء نویسندگان آفریقایی به شمار میروند مثل: خانم«دوریس لسینگ»(38)،نویسنده انگلیسی الاصل زیمباوهای،که در خردسالی به همراه پدر و مادرش به رودزیای جنوبی«زیمباوه»مهاجرت کرد و سی سال از عمرش را در این سرزمین گذراند،و پس از مراجعت به انگلستان،به داستان نویسی پرداخت."