خلاصه ماشینی:
"اما سوال این است که چرا افراد دارای مشکلات روانی در استفاده از خدمات و درمان کوتاهی میکنند؟در پاسخ،انگ به عنوان یک عامل کاملا قابل قبول مطرح شده است.
بررسیها نشان دادهاند که افرادی که انگ خوردهاند،سعی در پنهان کردن آن دارند و همین باعث میشود از درمان اجتناب کنند که شاید به این علت باشد که باور ندارند میشود به آنها کمک کرد.
بررسیها ارتباط معناداری را بین شرم و اجتناب از درمان نشان دادهاند که این هم شامل شرمندگی خود بیمار از بیان تجربیات شخصی و هم شرمندگی خانواده از داشتن بیمار روانی میشود.
اما چگونه میتوان انگ زدن به افراد را کاهش داد؟ کوریگان و پن1دربارهء سه رویکرد «مبارزه،آموزش و برقراری ارتباط»که میتواند از انگ خوردن بیماران در جامعه بکاهد،چنین توضیح میدهند: آنها به افراد واسط گوشزد کردند که از ارائه گزارشهای غیرواقعی و نامشخص درباره یک وضعیت روانی بپرهیرند و به افراد جامعه آموزش دادند که به اعتقادات و نگرشهای منفی خود در مورد بیماریهای روانی پایان بخشند."