چکیده:
دکترین صلاحدید به دولتهای عضو کنوانسیون اروپایی حقوق بشر این امکان را میدهد که میان دو پرسمان حفظ منافع در شرایط خاص و پایبندی به معاهدات بینالمللی، تعادل برقرار کنند. از نظر این مقاله، این دکترین با ایجاد فضایی برای مانور دولتهای عضو بههنگام تفسیر مفاد کنوانسیون، ضمن جلوگیری از نقض معاهدات، منافع ضروری دولتها را نیز بهرسمیت میشناسد.
By assuming competence for or authorizing the member states of the European Convention on Human Rights to take some actions، Doctrine of Margin of Appreciation provides them with the possibility to create a balance between requirements of their national interest while complying with their obligations according to the Convention. In fact، based on the Doctrine، the member states can interpret the provisions of the Convention in a way that they do not breach those provisions; however، they can secure their national interests.
خلاصه ماشینی:
مقاله حاضـر با مفروض تلقیکردن این دغدغه ، به دنبال پاسخ به این پرسش است که با توجه به اینکه معاهدات بین المللی، حاکمیت دولت ها را محدود میکنند، دکترین صــلاحدید چگونه منافع ملی دولت های عضــو کنوانســیون اروپایی حقوق بشــر را حفظ میکند؟ در پاســخ به این پرسـش ، فرضـیه این نوشتار، که با رویکرد توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسناد معتبر بین المللی نگارش یافته ، بر این اساس استوار است که دیوان اروپایی حقوق بشر، با در نظر گرفتن این موضــوع که الحاق دولت ها به کنوانســیون اروپایی به مثابه اعراض آن ها از منافع ملی ایشــان نیسـت و توجه به این نکته که هر زمانی ممکن است تعارضی بین این منافع و اجرای مفاد مندرج در کنوانسـیون ایجاد شـود، اقدام به اعطای حق صلاحدید به دولت ها، برای حفظ منافع ملی آن ها و نیز بالابردن التزام واقعی دولت ها به رعایت مفاد کنوانسیون کرده است .
بنابراین ، برای حل این مشـکل ، سـازوکاری از میان آراء رسـیدگیشـده توسـط دیوان اروپایی حقوق بشـر، موسوم به دکترین صـلاحدید، اسـتخراج گردید که مشکل ایجادشده را با اعطای اختیارات و آزادی عمل قانونی به دولت های عضـو کنوانسیون ، در چارچوب مشروعی برای حفظ منافع اساسی، تا حد زیادی مرتفع میکند.
مؤلفه ایدئولوژیکی و سیاسی دیگری که در اعمال دکترین صلاحدید باید لحاظ شود، توجه به این موضوع است که دکترین ، تنها در شـرایطی مورد استفاده قرار میگیرد که تعهد به حقوق مندرج در کنوانسیون ، منافع ملی دولت ها و حاکمیت آن ها را تهدید کند به عبارتی دیگر، دکترین نقش بســیار محدود و خاص برعهده دارد.