چکیده:
تساهل سیاسی و داشتن نگرشی مبتنی بر اجازه فعالیت برای تمامی گروهها و احزاب سیاسی، جزئی جداناشدنی از دموکراسی است. عدم وجود تساهل سیاسی، مانع از ایجاد همبستگی در تحقق اهداف نظام سیاسی شده و در بالاترین سطح به خشونت سیاسی نیز منجر خواهد شد. پرسش تحقیق حاضر دارای دو بخش است: تساهل سیاسی در نمونه مورد بررسی در چه سطحی است؟ چه عواملی بر تساهل سیاسی اثرگذار هستند؟ بنابراین، هدف از این پژوهش که به روش پیمایش انجام گرفته است، سنجش تساهل سیاسی و عوامل مؤثر بر آن در میان دانشجویان دانشگاه فردوسی است. با توجه به پیشینه نظری، متغیرهای سرمایه اجتماعی، آگاهی سیاسی، تحصیلات، جنسیت و سن بهعنوان عوامل مؤثر بر تساهل سیاسی انتخاب گردیدند. نتایج حاصل نشان میدهند که تساهل سیاسی از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. نتایج حاصل از آزمون فرضیهها نیز نشان میدهد که سرمایه اجتماعی بیشترین اثرگذاری را داراست و پس از آن آگاهی سیاسی و سطح تحصیلات قرار دارند. همچنین، سرمایه اجتماعی درونگروهی تأثیر بیشتری بر تساهل سیاسی داراست نسبت به سرمایه اجتماعی برونگروهی.
خلاصه ماشینی:
تساهل سیاسی که به معنی «تمایل به اجازه بیان ایـدههـا و یا پیگیری منافع افـراد و گـروه های گونـاگون» (٧٨٤ :١٩٧٩ ,Sullivan et al) آورده شـده اسـت ، امکان همزیستی صلح آمیز افـراد و گـروه هایی را فـراهم مـیکنـد کـه از دیـدگاه های متفـاوتی برخوردارند و با روشهای متفاوت در جامعه ای واحد زندگی مـیکننـد (٢٧٥ :٢٠٠١ ,Galeotti)؛ به بیان دیگر، تساهل یک رابطه دوطرفه و اجتماعی است ، که فرد را به صورت ذهنـی یـا عینـی بـا طرف مقابل خود درگیر میکند و با آگاهی از این نوع تقابل به این نتیجه میرساند که سـازش و همزیستی مسالمت آمیز و پذیرش دیگری مخالف یا متفاوت، ضروری است (پایا، ١٣٨١: ١٢٦).
تساهل در برابر باورها و رفتارهای متنوع، پیش فرض دموکراسی است و همواره مـورد تأییـد محققان و دانشمندان علوم سیاسی بوده اسـت (٢٠٠٣ ,Peffley and Rohrscheder؛ ٢٠٠٦ ,Gibson ؛ ٢٠٠٧ ,Paxton &Pyatt ؛ ٢٠٠٨ ,Quintelier؛ ٢٠١٥ ,Freitag and Rapp)؛ زیرا افراد ممکـن اسـت کلیشه و نگرش تعصب آمیز داشته باشـد، امـا بـرای یـک دموکراسـی بـا عملکـرد خـوب، آنهـا حداقل باید بپذیرند که اعضای گروهی را که دوست ندارند، اجازه داشته باشند تا عقاید خـود را ترویج دهند (٢٠١٠:٤٦ ,Verkuyten and et al).