خلاصه ماشینی:
"نکته قابل توجه اینکه،این دو نوع شعر و شعرا، هر چند با یکدیگر اختلافهای عمیقی داشتند ولی روحیه انقلابی،آنها را در راستای ضدیت با بنی امیه به یکدیگر نزدیک میساخت؛مثلا«طرماح بن حکیم طایی»(از شعرای معروف خوارج که در کوفه زندگی میکرد و در جنگ صفین شرکت کرد و سپس به ری-ایران-مهاجرت کرد و مجددا به کوفه بازگشت و در همانجا در حدود سال 100 هجری وفات یافت)از دوستان صمیمی«کمیت اسدی» شیخ الشعرای شیعه به شمار میرفت،علت این دوستی نیز،دشمنی مشترک آنها نسبت به بنی امیه بود.
3-به رغم اینکه شعر خوارج،عقیدتی است ولی ساده و در عین حال،خشن و عاری از هر گونه استدلال عقیدتی است چرا که اغلب این شعرا،اهل بادیه هستند و«بشر بن المعتمر»رئیس معتزله در بغداد درباره آنها میگوید: -هیهات ما سافله کعالیه ما معدن الحکمه اهل البادیه «هرگز پستها،مانند افراد والا نیستند و مردمان بادیه نشین،کاری به دانش و حکمت ندارند.
3-جنبههای نیرومند عاطفی،بویژه وقتی شاعر،به واقعه کربلا میپردازد؛ای بسا علت این امر نیز آموزههای اسلامی و دینی در خصوص تأکید بر محبت و مودت نسبت به خاندان پیامبر(ص)و عشق به اهل بیت علیهم السلام و نیز شدت و حدت ستمهایی است که بر آنها و شیعیان ایشان،روا داشته شد.
مرحوم کشی از وی نقل میکند که میگوید:«روزی بر امام محمد باقر وارد شدم، فرمود:ای کمیت!به خدا سوگند که اگر ثروتی داشتیم به تو میدادیم ولی تو از همان دعایی که *ویژگیهای شعر شیعی؛ پر رنگی دیدگاههای عقیدتی و اجتماعی،پناه بردن به استدلال منطقی،برخورداری از نیروی عاطفی به ویژه در ارتباط با واقعه کربلا،برجستگی بعد سیاسی،زبانی روشن همراه با ترکیبات قوی ادبی و هنری است."