خلاصه ماشینی:
"ما احساس میکنیم که برای جلوگیری از لاغر شدن، رنگ پریده شدن و بیمار شدن کودک، مجبور کردن و به زور غذا دادن به او کاری منطقی است.
دلیل دیگر برای این امر که ما تلاش میکنیم برای حل این مشکل به طور فعال واکنش نشان دهیم و حالت انفعالی به خود نگیریم این است که همیشه ادامه دادن به کاری که به آن عادت داریم و همواره آن را انجام دادهایم، خیلی سادهتر از پذیرش یک روش کاملا متفاوت است.
اگر به روش فوق عمل کنیم ممکن است کودکانمان دوباره اشتهای سالم و خوب خود را بازیابند و دوباره از غذا خوردن لذت ببرند.
غذا دادن به انسان به طور اغراقآمیزی توسط نظم و تربیت و آداب خاص احاطه شده است، به طوری که خیلی ساده فراموش میکنیم که کودک ما در مراحل ابتدایی و حیوانی رشد خود است و هنوز فرصت میخواهد، در حالی که ما میخواهیم خیلی با عجله و زود او را تبدیل به یک انسان کامل کنیم."