چکیده:
مقدمه: با توجه به رشد سريع جمعيت سالمندان در قرن 21 به ويژه در كشور هاي در حال توسعه، توجه به برآورده كردن نياز هاي جسماني و رواني سالمندان ضروري است..
هدف : پژوهش حاضر به منظور مقايسه احساس تنهايي و سلامت عمومي در سالمندان ساكن خانواده و سراي سالمندان مناطق شمال شهر تهران انجام شده است.
روش مطالعه : مطالعه از نوع مقطعي-مقايسه اي بوده ست. نمونه هاي پژوهش 180 نفر (96 سالمند مرد و 84 سالمند زن؛ 103 سالمند ساكن خانه سالمندان و 77 سالمند ساكن در خانواده) با ميانگين سني 73 سال و انحراف استاندارد 8 بود كه به شيوه در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه هاي سلامت عمومي و احساس تنهايي در مورد آنها به اجرا درآمد و داده ها با استفاده از تحليل واريانس دو عاملي مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين سالمندان ساكن خانه سالمندان و سالمندان ساكن در خانواده ها از لحاظ سلامت عمومي تفاوت معني داري وجود دارد.(0001/0= P و 53/19=(176و1 ) F ) به اين صورت كه سلامت عمومي سالمندان ساكن خانه سالمندان به طور معني داري كمتر از سالمندان ساكن خانواده ها بود. همچنين يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين سالمندان ساكن خانه سالمندان و سالمندان ساكن خانواده ها از لحاظ احساس تنهايي تفاوت معني داري وجود دارد.(0001/0= P و 5/105= (176و1 ) F ) به اين صورت كه نمرات احساس تنهايي سالمندان ساكن خانه سالمندان به طور معني داري بيشتر از سالمندان ساكن خانواده ها بود. علاوه بر اين يافته هاي تحقيق نشان داد كه بين احساس تنهايي مردان و زنان تفاوت معني داري وجود دارد، (0001/0 = P و 84/15 = (176 و 1 ) F ) بدين صورت كه احساس تنهايي مردان به طور معني داري بيشتر از زنان بود.
بحث و نتيجه: نتايج پژوهش نشان داد كه زندگي با ساير اعضاي خانواده بر سلامت جسماني و رواني سالمندان تاثير مثبت دارد .بنابراين با توجه به موقعيت رواني- فرهنگي سالمندان در ايران، بهترين مكان براي برآورده شدن نياز هاي روانشناختي آنان خانواده است.