چکیده:
اهداف: با افزايش سن، بر تعداد بيماري هاي مزمن افزوده مي شود ، اين بيماري ها ممكن است منجر به مرگ نشوند اما كيفيت زندگي شخص مبتلا را به خطر مي اندازند و مي توانند ناتواني هاي زودرس و شديد ايجاد كنند. هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط بين اين بيماري ها و ناتواني در انجام فعاليت هاي روزانه زندگي سالمندان شهر اميركلا است.
مواد و روش ها : اين مطالعه توصيفي-تحليلي مقطعي بر روي سالمندان شهر اميركلا انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه اي كه شامل مشخصات دموگرافيك و پرسش هايي در مورد ناتواني بود (معيار Katz) اندازه گيري شد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS15 و تست هاي آماري ،chi-square t-test و logistic regression تجزيه و تحليل گرديد. مقدار P كمتر از 05/0بعنوان سطح معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: در اين بررسي 1017 سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند. %85 افراد در انجام كليه فعاليت هاي روزانه زندگي، مستقل و%15 حداقل در يك مورد وابستگي داشتند . سكته مغزي (001/0 p <،04/13-97/3 ، CI95%=2/7OR=) ، سرطان (001/0 p <،26/18-53/2،CI95%=80/6OR=) وكاهش شنوايي (001/0 p <،98/6-01/3 ، CI95%=58/4OR=) بيشترين نقش را در ايجاد ناتواني در سالمندان داشتند. در اين بررسي، زنان در كليه فعاليت هاي روزانه زندگي ناتوان تر از مردان بودند به طوري كه سكته مغزي(001/0 p <،2/25-06/4،CI95%= 12/10OR=) ، سرطان (022/0 ، p=6/28-29/1 ، CI95%= 08/6OR=) و كاهش بينايي (001/0 p <،82/7-32/2،CI95%=26/4OR=) بيشترين ناتواني را در اين گروه ايجاد مي كرد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد شيوع بيماري هاي مزمن و ناتواني در انجام فعاليت هاي روزانه زندگي در زنان بيش از مردان سالمند است و سكته مغزي، سرطان و كاهش شنوايي و بينايي مي تواند با كاهش عملكرد انجام فعاليت هاي روزانه زندگي سالمندان رابطه داشته باشد. از اين رو برنامه ريزي هاي مناسب جهت غربالگري و كاهش عوامل خطر اين بيماري ها ضروري به نظر مي رسد.