چکیده:
در پژوهش حاضر، «رابطه میزان خودنظم دهی و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان های دخترانه (دوره دوم ) منطقه 2 تهران» با استفاده از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق را کلیه دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه (دوره دوم) منطقه 2 تهران به تعداد 6597 نفر تشکیل می-دهد که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده، 363 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد استفاده در پژوهش از دو پرسش نامه خودکارآمدی باندورا (2000) و خود نظمدهی بوفارد و همکاران (۱۹۹۵) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسش نامهها مورد تأیید متخصصان و استاد راهنما قرار گرفته است. پایایی پرسش نامهها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، برای دو پرسشنامه خودکارآمدی و خود نظمدهی ،به ترتیب برابر
0/87 و 0/82 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که بین خودنظم دهی و ابعاد آن (راهبرد شناختی و فراشناختی) با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که بین خودکارآمدی و ابعاد آن تجربه های موفق، تجربه های جانشینی، ترغیب های کلامی،حالات عاطفی و حالات فیزیکی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان های دخترانه (دوره دوم ) منطقه 2 تهران رابطه وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون همچنین نشان داد که از بین ابعاد خودنظم دهی، هر دو بعد آن راهبرد فراشناختی و راهبرد شناختی توانایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان را دارند. نتایج همچنین نشان داد که دو بعد تجربه های موفق و ترغیب کلامی توانایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان را دارند.