چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه هم زيستي اجتماعي و برخي از عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان دختر دوره پيش دانشگاهي شهر تبريز در سال تحصيلي ۹۱-۱۳۹۰ ميباشد. هم زيستي محصول زندگي اجتماعي است و كارآيي يك جامعه را به شدت بالا مي برد. هم زيستي حالتي ذهني و رفتاري است و شامل به رسميت شناختن موجوديت گروه ديگر با وجود تفاوتهايشان در ابعاد، هدفها، ارزشها، ايدئولوژيها و حوزههاي ديگر با به رسميت شناختن و ارزش گذاردن به ديگران، شخصيت دادن به اعضاي گروه ديگر، عدم برتري انگاري گروه خود و آمادگي براي همكاري، مراوده و رقابت با ديگران است. متغيرهاي مختلفي بر هم زيستي اجتماعي اثر مي گذارند و در اين پژوهش متغيرهاي حمايت اجتماعي، سرمايه اجتماعي و روابط خانوادگي متغيرهاي مستقل مورد مطالعه هستند. مطالعه از نوع پيمايشي بوده و اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته جمع آوري شده است. جامعه آماري تحقيق، كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه، پيش دانشگاهي شهر تبريز (۵۸۶۶ نفر) ميباشد كه از ميان آن ها يك نمونه ۳۶۰ نفري از طريق فرمول كوكران و به شيوه خوشهاي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان داد ميانگين هم زيستي اجتماعي (۷/۶۷) بوده كه بالاتر از متوسط است. همچنين، رابطه متغير هم زيستي اجتماعي با سرمايه اجتماعي (۳۰۵/۰)، حمايت اجتماعي (۳۵۹/۰) و رابطه خانوادگي (۱۳۴/۰) مستقيم، معنادار و مثبت بوده است؛ اما تفاوت ميانگين هم زيستي اجتماعي مشاهده شده دانش آموزان براساس خاستگاه زندگي والدينشان معنادار نبوده است.
خلاصه ماشینی:
"به عقیدة بسیاری از محققان در شکل گیری سازگاری اجتماعی عواملی هم چون شیوه هـای تربیتـی، عوامـل آموزشگاهی، ارزش ها و اعتقادات حاکم ، گروه هم سالان ، خانواده و آموزش وپرورش موثر است و شناسایی ١٣٦ مجلۀ علوم اجتماعی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد سال سیزدهم مسایل و مشکلات دانش آموزان در زمینۀ سازگاری اجتماعی در محیط مدرسه میتوانـد بسـیار مـؤثر واقـع شود.
٣. مرور تحقیقات داخلی و خارجی شارع پور ،آزاد ارمکی و عسکری در تحقیقی با عنوان بررسی رابطۀ سرمایۀ اجتماعی با مـدارا در بـین دانشـجویان دانشکده های علوم اجتماعی دانشگاه تهران و علامه طباطبایی به این نتیجه دست یافتند کـه از میـان متغیرهـای سـرمایۀ اجتماعی (بعد اعتماد نهادی) و متغیرهای زمینه ای سن ، شبکه های غیررسمی سیاسی و سـرمایۀ اجتمـاعی انحصـاری و ارتباطی مهم ترین تبیین کننده های مدارا میباشند (شارع پور و همکاران ، ١٣٨٨).
رستگاران (١٣٧٢) در مطالعۀ خود با عنوان «بررسی تأثیر چگونگی روابط والدین بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان پایۀ سوم راهنمایی دخترانه شهر همدان » به ایـن نتیجـه رسـید کـه بـین عوامـل خـانوادگی و سازگاری اجتماعی فرزندان در مدرسه ، رابطۀ معنـاداری وجـود دارد؛ یعنـی چگـونگی روابـط والـدین در سـازگاری اجتمـاعی آن هـا مـؤثر اسـت .
براساس این یافته ، هر قدر میزان سرمایۀ اجتماعی دانش آموزان افزایش یابد، به طـوری کـه بتواننـد بـه دوستان ، خانواده و اطرافیان اعتماد کنند و نشان دهند که مورد اعتمـاد اطرافیـان هسـتند، بـه همـان میـزان مشارکت اجتماعی آن ها بیشتر شده و هم زیستی بیشتری در محیط مدرسـه از خـود نشـان مـیدهنـد و در کنترل رفتارهای خود تلاش بیشتری خواهند داشت ."